Polski dowódca wojskowy
Oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Oficer Armii Krajowej
Sybirak





Syn Wawrzyńca Chylińskiego, ławnika sądowego i Stanisławy z domu Wojtczak.
W 1922 r. rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Gostyninie, a następnie w gostynińskim gimnazjum (1929-1931). Po jego ukończeniu 01.09.1931 r. został przyjęty do lwowskiego Korpusu Kadetów nr 1 im. Józefa Piłsudskiego, które ówcześnie było elitarną wojskową szkołą dla chłopców, która prowadziła kształcenie na poziomie dzisiejszych szkół średnich ogólnokształcących o profilu matematyczno-przyrodniczym oraz szkolenie wojskowe oparte na programie szkół podchorążych piechoty. Nauka w Korpusie Kadetów kończyła się egzaminem dojrzałości, do którego przystąpił 14.05.1935 r., uzyskując dobre i bardzo dobre oceny. Po ukończeniu korpusu został słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie k/Ostrowi Mazowieckiej, którą ukończył w 1938 r. w stopniu kaprala podchorążego. Przez dwa lata (1937-1938) równolegle z nauką na uczelni wojskowej studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn (Szkoła Wawelberga i Rotwanda).
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. walczył w 32 PP (d-ca ppłk piech. Stefan Zając), a następnie w 36 PP Legii Akademickiej (d-ca ppłk dypl. piech. Karol Ziemski) w obronie Modlina jako d-ca plutonu w 7 kompanii 3 batalionu, po kapitulacji Warszawy, kiedy modlińska twierdza skapitulowała, poszedł do niewoli niemieckiej, zgodnie z warunkami kapitulacji obrońcy zostali jeńcami wojennymi i do 07.10.1939 r. przebywał w obozie jenieckim w Działdowie (Gefngenenlager Soldau), zlokalizowanym w koszarach 32 pp przy ulicy Grunwaldzkiej, 08.12.1939 r. przekroczył granicę polsko-węgierską, został internowany. W marcu 1940 r. dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Rezerwowego Obozu Wyszkolenia Oficerów (ROWO) w Camp de Carpiagne, a następnie do Camp de Cotquidan, po klęsce Francji dostał się do Hiszpanii i przez Portugalię i Gibraltar dotarł do Wielkiej Brytanii. W okresie 1941-1943 walczył w 1 plutonie rozpoznawczym 1 Dywizji Pancernej. Zgłosił akces do służby w okupowanym Kraju. Został przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza i po przeszkoleniu konspiracyjnym ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 31.01.1943 r. na rotę Armii Krajowej. Został zrzucony w Polsce w nocy 24/25.03.1943 r. w ramach operacji lotniczej "Cellar" na placówkę odbiorczą "Smok", położoną na południowy zachód od stacji kolejowej Siedlce w okolicy wsi Helenów, na wschód od Woli Wodyńskiej k/Wodyń.
Po skoku został przydzielony do pracy w Kedywie w Okręgu Wilno AK jako inspektor dywersji. Prowadził szkolenia dywersyjne w Oddziałach Dyspozycyjnych "Baza" i "Egzekutywa", osobiście brał udział w wielu akcjach dywersyjnych dokonywanych na najważniejszych liniach kolejowych, którymi Niemcy dostarczali zaopatrzenie zarówno na front wschodni, jak i dla kolaborujących z Hitlerem Litwinów z Litewskiego Korpusu Lokalnego (LVR). Brał udział w akcjach bojowych, wyprawach po niemieckie materiały wybuchowe oraz akcjach rozbrojeniowych niemieckich patroli. Został aresztowany 19.04.1944 r. przez patrol litewskiej policji w Wilnie, następnie został odbity przez patrol "Bazy" i "Egzekutywy" w brawurowej akcji w czasie transportu z więzienia do szpitala św. Jakuba po zasymulowanym ostrym zapaleniu wyrostka robaczkowego, po akcji dostał przydział do oddziału partyzanckiego "Frycza", gdzie był instruktorem. Następnie pracował jako instruktor na oficerskich kursach minersko-sabotażowych. Walczył w operacji "Ostra Brama" jako dowódca kompanii dywersyjno- minerskiej w ramach III Zgrupowania AK mjra Czesława Dębickiego "Jaremy" (1899-1951), pozostał w Wilnie po wkroczeniu sowieckiej Armii Czerwonej. Na początku lipca 1946 r. został aresztowany przez NKWD i trafił do więzienia przy ul. Ofiarnej. Po przesłuchaniach i brutalnych torturach został wywieziony na Syberię, gdzie przebywał do 1957 r. Po powrocie do Polski zamieszkał w Modzurowie (wieś w woj. śląskim, pow. raciborski, gm. Rudnik), gdzie pracował jako księgowy w Stacji Hodowli Roślin.
Był mężem (ślub w 1958 r.) Krystyny Jadwigi Krasnowolskiej z domu Góralewicz (1927–1975), mieli pasierbicę Ewę zamężną Mikę i dwóch synów, Przemysława (1959-), Jarosława (1961-) oraz córkę Barbarę (1966-).
Zmarł Raciborzu, został pochowany na Cmentarzu Katolickim "Jeruzalem" w Raciborzu.



Odznaczenia


Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (V klasa)

Źródła:

1.	Jędrzej Tucholski "Cichociemni", Instytut Wydawniczy "Pax" W-wa, 1984