Polski historyk, publicysta, dziennikarz, pisarz, działacz społeczny, polityk oraz dyplomata. Więzień Auschwitz, żołnierz Armii Krajowej w stopniu podporucznika, działacz Polskiego Państwa Podziemnego, uczestnik powstania warszawskiego. Dwukrotnie minister spraw zagranicznych, senator IV kadencji, w latach 2007–2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Kawaler Orderu Orła Białego, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Udział w konspiracji 1939-1944: W 1941 r. za pośrednictwem Hanny Czaki, nawiązał kontakt ze Związkiem Walki Zbrojnej. VI Oddziałowi BiP (Biuro Informacji i Propagandy) Komendy Głównej AK przekazał latem 1941 r. sprawozdanie ze swojego pobytu w KL-Auschwitz (wrzesień 1940 - kwiecień 1941). Latem 1942 r. włączył się w działalność Frontu Odrodzenia Polski (FOP) - konspiracyjnej katolickiej organizacji społeczno-wychowawczej i charytatywnej, kierowanej przez Zofię Kossak. W sierpniu 1942 r. został żołnierzem Armii Krajowej. Pracował jako referent w Podwydziale "P" VI Oddziału (BiP) KG AK. Od września 1942 zaangażował się z ramienia FOP w działalność Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom "Żegota" (od 4 grudnia 1942 działającego jako Rada Pomocy Żydom "Żegota" przy Delegaturze Rządu RP na Kraj), był członkiem "Żegoty" do wybuchu Powstania Warszawskiego. Od listopada 1942 r. do września 1943 r. pracował jako sekretarz redakcji katolickiego miesięcznika "Prawda", organu prasowego FOP, zaś od jesieni 1942 r. do wiosny 1944 r. był redaktorem naczelnym katolickiego miesięcznika "Prawda Młodych", również związanego z FOP. W listopadzie 1942 r. został zastępcą kierownika Komórki Więziennej Wydziału Bezpieczeństwa Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu na Kraj (DR). W lutym 1943 r. rozpoczął pracę na stanowisku referenta informacyjnego i zastępcy kierownika Referatu Żydowskiego Departamentu Spraw Wewnętrznych DR Witolda Bieńkowskiego ps. "Wencki”. W ramach działalności w "Żegocie" i Referacie Żydowskim zajmował się współorganizowaniem pomocy dla uczestników powstania w getcie warszawskim w kwietniu 1943.

Oddział: Komenda Główna Armii Krajowej - Oddział VI BiP (Biuro Informacji i Propagandy) - Placówka Informacyjno-Radiowa "Anna" (radiostacja "Anna"), ul. Marszałkowska 62. Był adiutantem dowódcy placówki i redaktorem naczelnym pisma "Wiadomości z Miasta i Wiadomości Radiowe".

Aresztowny w 1946 pod fałszywym zarzutem szpiegostwa. Zwolniony 10 kwietnia 1948, dzięki pomocy pracującej w Ministerstwie Sprawiedliwości Zofii Rudnickiej, byłej kierowniczki biura „Żegoty”. Ponownie aresztowany w grudniu 1949 r. i 29 maja 1952 został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę 8 lat pozbawienia wolności za szpiegostwo. W kwietniu 1954 przeniesiono go do więzienia w Rawiczu, a w czerwcu do więzienia w Raciborzu. Ze względu na zły stan zdrowia został w sierpniu 1954 zwolniony na roczną przerwę w odbywaniu kary. 2 marca 1955 orzeczeniem Najwyższego Sądu Wojskowego został uznany za niesłusznie skazanego

Źródła:

1.	MPW-baza uczestników PW,