Polski wojskowy
Żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Oficer Armii Krajowej
Nauczyciel





Syn Bolesława Rydzewskiego, inżyniera i Wacławy z domu Wójcicka.
Ukończeniu w 1928 r. Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie i tam uzyskał maturę, następnie kontynuował naukę na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Po trzech latach przerwał studia, podjął pracę w Instytucie Gazowym "Gazolina" jako laborant, a od 15.09.1938 r. do wybuchu II wojny pracował w Warsztatach Przetwórczych Wspólnoty Interesów w Chorzowie jako referent BHP.
Po zakończeniu Wojny Obronnej 1939 r. i wkroczeniu sowieckiej Armii Czerwonej na terytorium II RP przekroczył granicę polsko-rumuńską, był internowany w Rumunii. Potem dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Camp de Coëtquidan, w którym do 15.04.1940 r. uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty. Po ukończeniu nauki dostał przydział do 3 Dywizji Piechoty PSZ (d-ca płk dypl. Tadeusz Zieleniewski) jako instruktor, brał udział w kampanii francuskiej w walkach nad Loarą. Po klęsce Francji w 1940 r. został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie dostał przydział do 1 Samodzielnej Brygady Strzelców (d-ca gen. bryg. Gustaw Paszkiewicz). Zgłosił akces do służby w okupowanym Kraju, po konspiracyjnym przeszkoleniu w dywersji i łączności został zaprzysiężony 24.08.1942 r. na rotę AK w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy 20/21.02.1943 r. w ramach operacji lotniczej "Rivet", zrzutu dokonano na placówkę odbiorczą "Łąka" położoną w rejonie Koniecpola. Po skoku dostał przydział do Kedywu Obszaru Białystok AK, do dyspozycji komendanta. Od lipca 1943 r. służył w Ośrodku Stołpce Obwodu Baranowicze AK Okręgu Nowogródek AK, od sierpnia na stanowisku p.o. komendanta Polskiego Oddziału Partyzanckiego Batalionu "Stołpce". Od 15 sierpnia był dowódcą 2 kompanii dywersyjnej Zgrupowania Stołpeckiego, prowadził szkolenia, brał udział w akcjach dywersyjno-bojowych. 01.12.1943 r. został uprowadzony przez partyzantkę sowiecką i wywieziony do więzienia na Łubiance w Moskwie. Po długotrwałych przesłuchaniach wywieziono Go do łagru w Riazaniu, następnie do Wołogdy. Wrócił do Polski 04.11.1947 r. Po powrocie pracował w Zakładach Wyrobów Kutych w Sosnowcu na stanowisku kierownika Działu Pracy i Płacy, a od 1952 r. Fabryce Kos w Wapiennicy na stanowisku głównego technologa. W latach 1962-1969 pracował w Fabryce "Gerlach" w Drzewicy. W 1957 r. ukończył studia na Politechnice Śląskiej, uzyskując tytuł inżyniera mechanika w zakresie kuźnictwa, w 1966 r. ukończył studia pedagogiczna dla nauczycieli szkół zawodowych. Od 1967 r. pracował jako nauczyciel przedmiotów zawodowych w Zespole Szkół Zawodowych przy Fabryce "Gerlach" w Drzewicy. Był przewodniczącym Zarządu Miejskiego PRON i działaczem Oddziału Radomskiego SIMP i STRP, należał do PZPR i ZBOWiD. Po przejściu na rentę w 1969 r. jeszcze w latach 1972-1980 był przewodniczącym koła SIMP przy FWM "Gerlach" w Drzewicy.
Był dwukrotnie żonaty, pierwszą Jego żoną była Maria z domu Kulczycka, a drugą Helena z domu Boruch (1918?1992). Miał syna Lecha (1952-)
Zmarł w Drzewicy (miasto w woj. łódzkim, pow. opoczyński, gm. Drzewica), został pochowany na miejscowym cmentarzu w Drzewicy.




Odznaczenia


Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski