Współzałożycielka Instytutu Literackiego, najbliższa współpracownica Jerzego Giedroycia, po jego śmierci dyrektorka Instytutu Literackiego w Paryżu. Zajmowała się stroną administracyjną i wydawniczą, tłumaczyła teksty, w latach 1962-1986 prowadziła w "Kulturze" stałą rubrykę Humor krajowy.

Urodziła się w Warszawie w spolonizowanej rodzinie żydowskiej jako córka Ludwika Neudinga i Heleny z domu Nisenson. Dzieciństwo spędziła w Warszawie, od 1921 zamieszkała w Łodzi. Po maturze w 1928 roku przez rok studiowała na Wydziale Prawnym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1929 znowu w Łodzi. Podjęła pracę w kancelarii notarialnej. 13 maja 1933, jako pierwsza kobieta w Łodzi, przystąpiła i zdała egzamin na stanowisko notariusza. Do września 1939 pracowała jako referent notarialny.

Po wybuchu II wojny światowej, w czerwcu 1940, aresztowana wraz z mężem we Lwowie, podczas masowej akcji NKWD. Deportowani do Cyngłoku w Maryjskiej ASRR ? gdzie spędzili 14 miesięcy pracując przy wyrębie lasu. Amnestionowani na mocy układu Sikorski-Majski. 20 września 1941 oboje wstąpili do Armii Polskiej, utworzonej w ZSRR pod dowództwem gen. Andersa. Pracowała w Wydziale Propagandy i Informacji, Oddział Kultury i Prasy APW i 2 Korpusu. Współpracowała z biurem redakcji gazety "Orzeł Biały". Wraz z Armią Polską na Wschodzie wyszła z ZSRR i z 2 Korpusem przez Irak i Egipt dotarła do Włoch. Od 1943 sekretarka i współpracowniczka Jerzego Giedroycia.

Nigdy nie wystąpiła o obywatelstwo francuskie. Od grudnia 1948 roku miała status polskiego uchodźcy politycznego.
Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta (2000) i Medaille Or de la Ville Maisons-Laffitte (2001). Laureatka nagrody edytorskiej polskiego PEN Clubu za rok 2000.

Źródła:

1.

Wikiedia