Polski inżynier i naukowiec w dziedzinie zwanej terramechaniką
Konstruktor pojazdów terenowych
Współtwórca pojazdu księżycowego Lunar Roving Vehicle (LRV)
Jego nazwisko na zawsze zostało zapisane w Alei Zasłużonych nad Badaniami Kosmosu (Space Walk of Fame)






Syn Mariana Wasyla Bekkera, specjalisty pracującym w cukiernictwie i Albiny Matyldy z domu Bretmajder.
Po zdaniu matury w 1924 r. w humanistycznym Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W okresie 1929-1931 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Saperów w Modlinie, został przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika WP II RP. Następnie pracował w Wojskowym Instytucie Badań Inżynierii w Warszawie, a po reorganizacji Instytutu otrzymał dwuletni przydział do Dowództwa Broni Pancernej Wojska Polskiego. W latach 1936-1939 był wykładowcą w Studium Wojskowym Politechniki Warszawskiej, gdzie stworzył Laboratorium Pojazdów Specjalnych. Od 1937 r. wykładał w Szkole Inżynierii Wojskowej w Warszawie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. brał udział w walkach na froncie, a następnie wraz z cofającymi się wojskami przekroczył granicę z Rumunią. Dotarł do Francji, gdzie od 1940 r. rozpoczął współpracę z Wydziałem Czołgów przy Ministerstwie Uzbrojenia w Paryżu. Po klęsce Francji w 1940 r. dotarł do Wlk. Brytanii. W 1942 r. otrzymał propozycję zatrudnienia w Sekcji Czołgów Kanadyjskiego Ministerstwa Zaopatrzenia w Ottawie, w 1943 r., za zgodą Rządu Polskiego w Londynie, wstąpił do Kanadyjskich Sił Zbrojnych (Canadian Forces). W latach 1943-1956 był zatrudniony w Departamencie Obrony Narodowej w Ottawie jako oficer armii kanadyjskiej. W tym czasie pracował nad rozwojem, projektowaniem, teorią ruchu pojazdów poza drogami utwardzonymi. W 1954 r. rozpoczął pracę dla armii amerykańskiej. W 1956 r. wyemigrował do USA, gdzie pracował w Wojskowym Laboratorium Pojazdów Terenowych. Wkrótce został profesorem University of Michigan w Ann Arbor. Następnie objął stanowisko dyrektora Instytutu Badań Koncernu Samochodowego General Motors w Santa Barbara. Pracował głównie nad teorią współpracy kół i gąsienic z nieutwardzonym podłożem. Teoria ta została uznana za nową dziedzinę wiedzy zwaną terramechaniką. W ramach programu Apollo Space Program, w 1961 r. NASA ogłosiła konkurs na projekt pojazdu zdolnego do poruszania się po powierzchni księżycowej. Otrzymał od General Motors propozycję opracowania takiej konstrukcji. Po ośmiu latach intensywnych badadań i pracy, zespół pod Jego kierownictwem, w kooperacji z zakładami Boeing, skonstruował pojazd księżycowy Lunar Roving Vehicle (LRV) "Rover"-"Wędrowiec". Był autorem rozwiązań technicznych umożliwiających poruszanie się LRV po gruncie księżycowym. Pojazd został użyty podczas misji załogowych Apollo 15, Apollo 16 i Apollo 17.
Po przejściu na emeryturę pracował w Komitecie Rady Naukowej przy Prezydencie Stanów Zjednoczonych. Współpracował z instytucjami wojskowymi USA i Kanady.
Tytuł doktora honoris causa przyznały, Politechnika w Monachium, Uniwersytet Carleton w Ottawie i Uniwersytet w Bolonii.
Zmarł w Santa Barbara w Kalifornii (USA).