Polska malarka, miłośniczka Tatr i narciarstwa




Córka Ludwika Gentil-Tippenhauer, pracował na Haiti jako naukowiec, główny inżynier miejski i Wiktorii z domu Rosicka, nauczycielki
Ukończyła w Lozannie (miasto w Szwajcarii) École Vinet, po uzyskaniu matury rozpoczęła studia w Szkole Sztuk Pięknych w Hamburgu. Wykształcenie wyższe zdobyła w 1918 r. Warszawie (Licencjat Nauk Humanistycznych Wolnej Wszechnicy w Warszawie). W 1921 r. ukończyła kurs rysunku, prowadzony przez Karola Tichego (1871-1939), polski malarz i artysta zajmujący się również ceramiką artystyczną, projektowaniem mebli, tworzący w stylu secesji, pedagog. Po ukończeniu kursu rysunku miała pierwszą wystawę indywidualną w Klubie Polonia w Warszawie. Potem wystawiała swoje prace w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, Muzeum w Bydgoszczy, Łodzi oraz w Zakopanem. W 1932 r. wystawiła cykl pejzaży zakopiańskich w Domu Towarowym Braci Jabłkowskich w Warszawie. Organizowała też wystawy w Turynie, Mediolanie i Lyonie. Około 1925 r. trafiła do Zakopanego. Interesowała się podhalańską sztuką ludową, urządzała jej konkursy i wystawy w Zakopanem, pisała o ludowych artystach podhalańskich. W okresie międzywojennym uprawiała w Tatrach turystykę w lecie i zimie.


W czasie II wojny światowej w latach 1940-1942 przebywała na Ukrainie w Maniewiczach pod Kowlem, gdzie pracowała, jako artysta plastyk, w fabryce wyrobów drzewnych. Potem znalazła się w Warszawie, gdzie w latach 1943-1944 uczyła rysunku na tajnych kompletach. W swojej pracowni do 1944 r. ukrywała się z Józefem Oppenheimem. W czasie Powstania Warszawskiego Jej cały przedwojenny dorobek został zniszczony. Po kapitulacji Powstania ukrywała się w Pruszkowie, a następnie w marcu 1945 r. powróciła do Zakopanego.
Była towarzyszką życia Józefa Oppenheima, jednak wyszła za mąż za Ludwika Widigiera, kolekcjonera dzieł sztuki. W 1945 r. zamieszkała z Oppenheimem na Krzeptówkach i 28.01.1946 r. była u boku swego przyjaciela, gdy został zastrzelony, była wówczas postrzelona w głowę.
Zmarła w Zakopanem, została pochowana na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku, na Jej grobie stanął drewniany pomnik wykonany przez uczniów pracujących pod kierunkiem Antoniego Rząsy w zespole Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem.

Źródła:

1.	Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, "Wielka encyklopedia tatrzańska", Wydawnictwo Górskie, Poronin 2004
2.	Cezary Chlebowski, "Bez pokory", Wydawnictwo ARS Print Production, Warszawa 1997
3.	Maciej Pinkwart, Lidia Długołęcka-Pinkwart, "Zakopane. Przewodnik historyczny", Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2003