prof. zw. dr hab. Julian Aleksandrowicz "Doktor Twardy"
Ofiary pacyfikacji, egzekucji i mordów hitlerowskich., Osoby znane z życia publicznego, Polscy pracownicy nauki, Uczestnicy II wojny światowej, Uczestnicy kampanii wrześniowej 1939, Zasłużeni działacze społeczni, Żołnierze podziemnych formacji niepodległościowych |
Data urodzenia / odejścia:
|
*czwartek, 20-08-1908 †wtorek, 18-10-1988
|
|
Kalendarium:
|
Nie żyje od 32 lat. Żył 80 lat (29279 dni).
|
|
Miejsce urodz. / zamieszkania:
|
Kraków / Kraków
|
|
Miejsce śmierci / pochówku:
|
Kraków / Cmentarz Wojskowy przy ul. Prandoty w Krakowie
|
|
Rodzice:
|
brak danych
|
|
Współmałżonek:
|
brak danych
|
|
Dzieci:
|
brak danych
|
|
Wspomnienia:
|
0 |
|
Bliscy:
|
0 zobacz bliskie osoby
|
|
Osoby oddające hołd:
|
4 zobacz pełną księgę
|
|
Profil stworzony przez:
|
Jurgis, 2018-08-14
|
|
Polski lekarz internista, filozof medycyny i hematolog żydowskiego pochodzenia
Kierownik Kliniki Hematologii AM w Krakowie
Syn Józefa Aleksandrowicza, kupca i Zofii, pochodził z rodziny żydowskiej.
Po ukończeniu w 1926 r. VI Gimnazjum im. T. Kościuszki podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, zakończone dyplomem lekarza w 1933 r. W rok później ukończył również Studium Wychowania Fizycznego UJ. W 1934 r. obronił pracę doktorską, które rozpoczął jeszcze jako student medycyny. W latach 1933-1939 pracował jako asystent w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie. W tym czasie zajmował się możliwością przechowywania krwi, co wraz z akcją informacyjną dotyczącą oznaczania grup krwi przyczyniło się do usprawnienia Wojskowej Służby Sanitarnej w obliczu nadchodzącej wojny oraz organizacji późniejszych stacji krwiodawstwa.
W sierpniu 1939 r. został zmobilizowany jako lekarz i przydzielony do 72 PP im. płk. Dionizego Czachowskiego (d-cy pułku ppłk Karol Chrobaczyński, ppłk Ignacy Gayda, mjr Władysław Pawłowski), brał aktywny udział w działaniach wojennych. Po ucieczce z obozu jenieckiego wrócił do Krakowa w styczniu 1940 r., w 1941 r. znalazł się w getcie krakowskim (Der jüdische Wohnbezirk in Krakau), gdzie zorganizował jeden z trzech istniejących tam szpitali. W czasie likwidacji getta zdołał wraz z żoną i dzieckiem przedostać się kanałami na zewnątrz, po czym został na wiosnę 1944 r. przeniesiony do oddziałów Armii Krajowej na teren kielecko-radomski, w słynnym Korpusie "Jodła" (d-ca płk Jan Zientarski "Mieczysław"), organizował służbę sanitarną, biorąc czynny udział w walkach jako d-ca plutonu.
Po zakończeniu wojny podjął prace jako asystent w krakowskiej Klinice Chorób Wewnętrznych, w 1947 r. habilitował się na Wydziale Lekarskim UJ. W 1950 r. zostało Mu powierzona organizacja III Kliniki Chorób Wewnętrznych, przekształconej później w Klinikę Hematologii, którą kierował przez 28 lat, a przez następnych 10 lat, pozostawał w ścisłym związku z Kliniką Hematologii IMW AM.
Był posiadaczem wielu dyplomów honorowych, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów i zagranicznych towarzystw naukowych, World Academy of Art and Sciences (New York), New York Academy of Sciences (USA), Society of Geochemistry and Health (USA), American Collage of Nutrition (USA), International Society of Hematology, Societas Haematologica Helvetica.
Zmarł w Krakowie po długich zmaganiach z chorobą nowotworową, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie.
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Krzyż Zasług z Mieczami
Zasłużony dla Zdrowia Narodu
Zasłużony Nauczyciel PRL
Źródła:
1. | Miesięcznik Lubelskiej Izby Lekarskiej "Medicus" |