Polski prawnik
Polityczny działacz obozu narodowego
Członek Pogotowia Patriotów Polskich, Młodzieży Wszechpolskiej i Obozu Wielkiej Polski
Współzałożyciel i działacz struktur kierowniczych Obozu Narodowo-Radykalnego
Członek cywilnych struktur Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy, Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych
Komendant Okręgu Pomorskiego NSZ w I połowie 1945 r.






Syn Wojciecha Kemnitz i Marii z domu Kukułka.
Podczas I wojny światowej przebywał z matką i braćmi w Berlinie. Uczył się w latach 1919-1921 w Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie, następnie ukończył Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Warszawie, w którym zdał maturę w 1926 r. W tym czasie wstąpił do tajnej organizacji Pogotowia Patriotów Polskich (PPP). W 1926 r. rozpoczął studia prawnicze w Uniwersytecie Warszawskim, jednocześnie angażując się w działalność społeczno-polityczną. Działał w Młodzieży Wszechpolskiej, Bratniej Pomocy oraz korporacji akademickiej "Aquilonia", stał na czele sekcji robotniczo-rzemieślniczej Obozu Wielkiej Polski rejonu Warszawa-Praga. W latach 1930-1932 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty w Zambrowie, a następnie w 10 PP stacjonującym w Łowiczu. Od 1932 r. kontynuował edukację w elitarnej London School of Economics w Wielkiej Brytanii. Po powrocie w 1934 r. do Warszawy podjął pracę w Fabryce Wyrobów Ołowianych i Cynowych należącej do Jego ojca. W tym samym czasie trafił w szeregi tajnej struktury politycznej ruchu narodowego "Organizacji Polskiej". Był jednym z założycieli Obozu Narodowo-Radykalnego (ONR), w którym pełnił funkcję kierownika organizacyjnego Wydziału Stołecznego, wraz z innymi działaczami został aresztowany w czerwcu 1934 r. i osadzony w Miejscu Odosobnienia w Berezie Kartuskiej, obóz odosobnienia zorganizowany i prowadzony przez władze II RP, istniejący w latach 1934?1939. Powstał głównie w celu izolowania oraz psychicznego i fizycznego udręczenia przeciwników politycznych sprawującej wówczas władzę sanacji, stałym elementem traktowania więźniów było stosowanie tortur. Po wyjściu na wolność we wrześniu 1934 r. powrócił do działalności w organizacjach narodowych, w tym w konspiracyjnym ONR, został też członkiem zarządu spółki wydawniczej wydającej "ABC ? Nowiny Codzienne". W 1938 r. został radnym miasta stołecznego Warszawa dzielnicy Praga-Grochów.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. walczył w obronie twierdzy Modlin jako d-ca plutonu. Od grudnia 1939 r. działał w strukturach Związku Jaszczurczego oraz w komórce propagandy Grupy "Szańca". We wrześniu 1942 r. wstąpił do nowo utworzonych Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ), jednocześnie uczestniczył w pracach Służby Cywilnej Narodu, konspiracyjnej organizacji cywilnej obozu narodowego. Wraz z ojcem działał w Radzie Pomocy Żydom "Żegota", tajnej organizacji, której celem było niesienie pomocy materialnej, zapewnienie schronienia, środków do życia, fałszywych dokumentów Żydom ukrywającym się poza Gettem. Po kapitulacji Powstania Warszawskiego organizował w okolicznych miejscowościach sieć placówek, mających nieść pomoc ewakuowanej ludności Warszawy.
Po "wyzwoleniu" w czasie okupacji sowieckiej kontynuował działalność podziemną, pełniąc od kwietnia 1945 r. funkcję komendanta Okręgu Pomorskiego NSZ. W lipcu 1945 r. został aresztowany przez poznańskie UB i osadzony w więzieniu, dwa lata później wyszedł na wolność w związku z ogłoszoną amnestią. W 1949 r. ponownie aresztowany, w listopadzie 1951 r. skazano Go na 10 lat więzienia. Karę odbywał w więzieniach na Mokotowie w Warszawie, we Wronkach i w Sztumie. Po wyjściu na wolność pracował jako nauczyciel języka angielskiego w szkole metodystów w Warszawie. Z powodu szykan ze strony bezpieki w 1964 r. wyemigrował do Kanady. W latach 1966-1967 wykładał historię i kulturę polską w Loyola College w Montrealu. Od 1966 pracował jako dyrektor biblioteki naukowej, najpierw w Loyola College, a w okresie 1974-1977 na Uniwersytecie Concordia. Jednocześnie brał czynny udział w życiu społecznym Polonii kanadyjskiej, organizując kursy licealne dla młodzieży i działając w organizacjach polonijnych. W latach 1975-1977 był członkiem Zarządu Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie.
Za pomoc udzielaną Żydom podczas okupacji niemieckiej został w grudniu 1983 r. wraz z nieżyjącym już ojcem udekorowany przez Instytut Yad Vashem medalem i tytułem Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata. W 2001 r. na wniosek ambasadora polskiego w Kanadzie został awansowany do stopnia podpułkownika.
Zmarł w Montrealu (Kanada), został pochowany na
Cmentarz Notre Dame Des Neiges (Cmentarz Matki Boskiej Śnieżnej) w Montrealu (kw. Zasłużonych Polskiej Fundacji Społeczno-Kulturalnej).



Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego
Krzyż Armii Krajowej
Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (Izrael)

Źródła:

1.	Leszek Zebrowski, "Narodowe Siły Zbrojne, Dokumenty, Struktury, Personalia", Burchard Edition, Warszawa 1996
2.	Irene Tomaszewski, Tecia Werbowski, "Żegota. The rescue of Jews in Wartime Poland", Orice-Patterson Ltd. Montreal, Montreal 1994