Polski pisarz, poeta, tłumacz żydowskiego pochodzenia
Wydawca
Członek zarządu Polskiego PEN Clubu
Wiceprezes Związku Literatów Polskich
Członek Rady do Spraw Stosunków Polsko-Żydowskich przy prezydencie RP




Syn Michała Hertza i Pauliny z domu Turower, urodził się w spolonizowanej rodzinie żydowskiej.
Edukację zakończył na szkole gimnazjalnej. Debiutował jako poeta z kręgu "Skamandra" w 1934 r. W latach 1935-1939 odbył wiele podróży po zachodniej Europie.
W 1939 r. wrócił do Polski. Po wybuchu II wojny światowej dotarł do Lwowa, tam w styczniu 1940 r. został aresztowany i skazany na osiem lat pobytu w obozie, po czym przez więzienia w Chersoniu i Dniepropietrowsku trafił do obozu w Iwdielu na Syberii. Po amnestii w 1942 r. rozpoczął, na zlecenie delegatury Ambasady RP, organizowanie szkół polskich na terenie Kirgizji, a następnie został przedstawicielem ambasady RP. Po zerwaniu stosunków dyplomatycznych między rządem RP a władzami sowieckimi ponownie aresztowany. Po zwolnieniu wyjechał do Samarkandy (obecnie miasto w Uzbekistanie, w Azji Środkowej), gdzie do jesieni 1944 r. pracował jako bibliotekarz Samarkandzkiego Muzeum Okręgowego i bibliograf w Bibliotece im. A. Puszkina.
W latach 1945-1948 był członkiem redakcji tygodnika "Kuźnica" w Łodzi. Od 1949 r. mieszkał w Warszawie. W latach 1969-1981 zasiadał w zarządzie polskiego PEN Clubu. W 1964 r. był sygnatariuszem "Listu 34" przeciwko praktykom cenzury. Współpracował z "Zeszytami Literackimi". Jego twórczość jest zaliczana do neoklasycyzmu, silnie zakorzeniona jest w tradycji humanistycznej. W 1990 r. należał do redakcji Tygodnika "Solidarność".
Zmarł w Warszawie, został pochowany na stołecznych Powązkach.


Odznaczenia


Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Źródła:

1.	"Współcześni polscy pisarze i badacze literatury", WSziP, Warszawa 1994