Polski botanik
Jeden z organizatorów Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie (późniejszej Akademii Rolniczej)




Syn Józefa Kownasa, urzędnika kolejowego i Heleny z domu Saska.
Zdobył dyplom magistra botaniki na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie w 1935 r. Był nauczycielem w wileńskich gimnazjach, liceach oraz szkołach dla dorosłych. Po uzyskaniu magisterium został asystentem-wolontariuszem w Katedrze Botaniki Ogólnej na Uniwersytecie Wileńskim.
Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej mieszkał w Wilnie, poza pracą w zakładzie chemicznym był wykładowcą w ramach tajnego nauczania. W 1944 r. został aresztowany i zesłany do pracy w kopalni węgla w Donbasie.
Po powrocie z zesłania do kraju osiedlił się w Toruniu, gdzie podjął pracę w Zakładzie Botaniki Ogólnej Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika. W 1950 r. obronił pracę doktorską, cztery lata później ukończył pracę habilitacyjną. Rok później toruńska uczelnia przyznała mu tytuł docenta. W 1954 r. trafił do Szczecina i objął stanowisko kierownika Katedry Botaniki w Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. W 1960 r. uzyskał nominację na profesora nadzwyczajnego, a w 1967 r. profesora zwyczajnego. Zajmował się paleobotaniką.
Był mężem Heleny z domu Dowiejko (ślub w 1926 r.), mieli dwoje dzieci, syna Jerzego (1928-2013),
aktor teatralny i córkę Irenę (1937-), aktorka teatralna i filmowa.
Zmarł w Szczecinie, został pochowany na Cmentarzu Centralnym (kw. 3B-10-10).


Odznaczenia


Krzyż Walecznych