Polski dowódca wojskowy



Syn Stanisława Rekuckiego i Marii z domu Kern.
W latach 1906-1908 uczył się w gimnazjum w Krakowie, potem w latach 1908-1914 w VII Gimnazjum we Lwowie, gdzie 25.05.1914 uzyskał maturę. W 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, został przydzielony do 3 PP Leg. (d-ca ppłk Józef Haller), następnie przeniesiony do 2 Pułku Ułanów (d-ca mjr Juliusz Ostoja-Zagórski). Brał udział w kampanii karpackiej, besarabskiej, bukowińskiej i wołyńskiej. Po "kryzysie przysięgowym" wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego (PKP), formacja wojskowa utworzona przez Austro-Węgry w 1916 r. z żołnierzy Legionów Polskich. W bitwie pod Rarańczą w połowie lutego 1918 został internowany, a następnie wcielony do Armii Monarchii Austro-Węgierskiej, walczył na froncie włoskim, a następnie zdezerterował i wrócił do Królestwa Polskiego.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. wstąpił w szeregi odrodzonego Wojska Polskiego, początkowo był uczniem Szkoły Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej, potem wstąpił do Legii Akademickiej (LA), ochotnicza formacja wojskowa utworzona 11.11.1918 r. z młodzieży studenckiej uczelni warszawskich, w większości członków Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), jako podchorąży instruktor. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej 1919 r., później w wojnie polsko-bolszewickiej. Służył w 36 PP Legii Akademickiej jako d-ca plutonu, adiutant, d-ca kompanii. W 1921 r. został przeniesiony do 22 Pułku Ułanów (d-ca mjr Romuald Niemojewski), który stacjonował w garnizonie Hrubieszów, był między innymi d-cą Szwadronu Zapasowego 22 Pułku Ułanów w Złoczowie (obecnie miasto w obwodzie lwowskim Ukrainy). 23.03.1932 r. został przeniesiony do 18 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu na stanowisko kwatermistrza pułku, potem w 1937 r. przeniesiony 5 Pułk Strzelców Konnych (5 psk) w Dębicy n/Wisłoką (miasto powiatowe w woj. podkarpackim) również na stanowisko kwatermistrza.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. walczył w szeregach 5 Pułku Strzelców Konnych, dostał się do niewoli niemieckiej z której zbiegł. Od 1940 r. w ZWZ w Krakowie. Początkowo komendant Odcinka Podgórze i Obwodu Kraków-miasto. Od czerwca 1944 r. był z-cą komendanta Okręgu Lwów AK oraz inspektora oddziałów partyzanckich. Po "Akcji Burza" ujawnił się przed sowietami w Biłce Szlacheckiej. Od 31.07.1944 r. został komendantem Okręgu AK. We wrześniu ewakuował się za San i stanął na czele oddziałów leśnych Obszaru Lwowskiego "Warta" na Rzeszowszczyźnie, funkcję pełnił do lipca 1945 r. Po demobilizacji zamieszkał w Sopocie. Od września 1945 r. z rozkazu płk. Jana Rzepeckiego prezesa Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (WiN) organizował struktury konspiracji w Jeleniej Górze. Bazował na lwowiakach z "Warty", był kierownikiem Okręgu "Zachód" WiN. W listopadzie 1945 r. przekazał dowództwo następcy ppłk. Bolesławowi Tomaszewskiemu "Zamojskiemu", zakończył konspirowanie i zamieszkał w Krakowie. Nigdy nie został przez bezpiekę rozszyfrowany.
Był dwukrotnie żonaty, od 1923 r. z Marią z domu Kantecka, ood 1940 r. z Marią z domu Stecka, z drugiego małżeństwa miał dwoje dzieci, Zbigniewa i Janinę.
Zmarł w Krakowie, został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kw FD, rząd płn., miejsce 9) .


Odznaczenia

Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Niepodległości
Krzyż Zasługi z Mieczami
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Srebrny Krzyż Zasługi
Krzyż Partyzancki

Źródła:

1.	Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński, "Księga Pamiątkowa 1830-1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej", Wydawnictwo Szkoła Podchorążych Piechoty w Ostrwi-Komorowo, Ostrów-Komorowo 1930