Urodziła się w 1802 roku we Włocławku, w rodzinie piekarza Tomasza Bojańczyka (1769-1831) i Marianny z Jabłońskich (1774-1829).

9 lutego 1830 roku w Kościele św. Jana Chrzciciela we Włocławku poślubiła młynarza Jana Szałwińskiego (1794-1856). Świadkami zostali były Radca Wojewódzki Józef Kastyor i kościelny farny, Witalis Zbiegniewski.

Szałwińscy mieszkali w osadzie Świech, leżącej wówczas pod Włocławkiem, a dziś znajdującej się w granicach miasta. Jan Szałwiński był wtedy rządcą (dzierżawcą wieczystym) znajdującego się tam młyna wodnego. Tym samym dzierżawił też ziemię należące do folwarku Świech. W 1844 roku wykupił młyn z folwarkiem na własność.

Para doczekała się pięciorga dzieci: Wincentego Onufrego (1835-1883); Teofila (1836-1910); Kamili, zamężnej Rola-Zalewska (1841-1917); Wandy Walentyny, zamężnej Pawłoszewskiej (1843-1910) i Dominika (1848-1848).

Szałwińscy zapewnili dzieciom solidne wykształcenie. Synowie pobierali nauki w Szkole Powiatowej Realnej we Włocławku, a później kontynuowali ją po za miastem. W przyszłości Wincenty zostanie urzędnikiem Biura Naczelnika Powiatu we Włocławku, zaś Teofil zrobi karierę jako rządca dóbr. Córki zostaną wydane za mąż za starannie dobrane partie. Z drugiej strony, wychowanie te przerwało rodzinną tradycję, ponieważ żaden z potomków Jana i Anny nie zostanie już młynarzem.

Anna Szałwińska zmarła 29 marca 1856 roku w osadzie Świech. W miesiąc później zmarł jej mąż. Można z dużą dozą prawdopodobieństwa orzec, że oboje padli ofiarą szalejącej wówczas na tych ziemiach epidemii cholery.

Źródła:

1.	Metryka ślubu nr 9/1830 i zgonu nr 79/1856 parafii św. Jana we Włocławku.