Polski dowódca wojskowy
Komendant Podobwodu ZWZ Krotoszyn
Dowódca Oddziału Dyspozycyjnego AK w Obwodzie Garwolin
Działacz Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (WiN)
Dowódca Okręgu Kieleckiego WiN (od 10.07.1946 r. do chwili aresztowania)





Syn Ignacego Jaskulskiego i Marii z domu Kozal, urodził się w rodzinie polskich emigrantów, matka spokrewniona była z ks. biskupem Michałem Kozalem (1893-1943), męczennik oraz błogosławiony Kościoła katolickiego.
Do Polski wrócił razem z rodzicami w maju 1926 r., zamieszkał w Zdunach (miasto gminne w woj. wielkopolskim, pow. krotoszyńskim), gdzie ukończył siedmioletnią szkołę podstawową. W okresie 1926?1935 był członkiem pierwszej, a potem 8 Drużyny Harcerskiej im. Zawiszy Czarnego w Zdunach. W latach 1928-1933 uczęszczał do Seminarium Nauczycielskiego w Krotoszynie (miasto powiatowe w woj. wielkopolskim). Po jego ukończeniu podjął pracę zarobkową w Urzędzie Gminnym w Zdunach, w 1935 r. został przeniesiony do Urzędu Gminy Kobylin (miasto gminne w woj. wielkopolskim, powiecie krotoszyńskim). Przez 3 semestry studiował prawo. Służbę wojskową odbył w
17 Pułku Ułanów Wielkopolskich im. Króla Bolesława Chrobrego w Lesznie i ukończył ją w 1937 r. Po ukończeniu służby wojskowej został nauczycielem, udzielał się także w harcerstwie.
W 1939 r. zgłosił się ochotniczo do służby w Wojsku Polskim i otrzymał przydział do 68 PP
(d-ca płk dypl. piech. Adolf Tytus Nykulak), brał udział w obronie Warszawy. W październiku 1939 r. zbiegł z niemieckiej niewoli i powrócił do domu w Zdunach, gdzie w latach 1940-1942 pracował na kolei w "Bauzugach" (techniczne wagony towarzyszące). Jednocześnie zorganizował młodzieżową grupę konspiracyjną i wydawał pismo konspiracyjne "Zagończyk". W 1941 r. podporządkował się Związkowi Walki Zbrojnej (ZWZ), był komendantem podobwodu w Obwodzie Krotoszyn. Poszukiwany przez niemieckie Gestapo wyjechał w 1942 r. na Lubelszczyznę, gdzie związał się z Kedywem AK, od 1943 r. dowodził oddziałem lotnym o kryptonimie "Pilot" (OP II/15). Oddział ten wchodził w skład budowanego 15 PP AK "Wilków", walczył z Niemcami w okolicy Puław. Brał udział w Akcji "Burza", uczestniczył w zdobyciu Puław. 21.07.1944 r., dowodzony przez Niego oddział stoczył zwycięską walkę z niemiecką ekspedycją karną, która miała spalić Końskowolę. 30.07.1944 r. Jego oddział został rozbrojony przez sowieckie NKWD w Borysowie. Pozostając nadal w konspiracji, równolegle podjął pracę jako sekretarz gminy w Górkach (pow. puławski). Aresztowany 03.11.1944 r. przez funkcjonariuszy UB, wyrokiem z dnia 08.01.1945 r. został skazany na karę śmierci, wyrok ten został zmniejszony do 10 lat więzienia. Karę odbywał w więzieniu we Wronkach, skąd 04.09.1945 r. dokonał brawurowej ucieczki w przebraniu strażnika. Powrócił na teren Puław, który był Mu znany z poprzednio prowadzonej pracy konspiracyjnej.
Od grudnia 1945 do lutego 1946 był szefem referatu bezpieczeństwa Zrzeszenia WiN w Obwodach Kozienice i Puławy, od lutego do maja 1946 r. pełnił służbę w Komendzie Inspektoratu WiN Kozienice, a od maja do lipca 1946 r. był komendantem Inspektoratu WiN, na tym terenie przyczynił się do zorganizowania licznych oddziałów partyzantki antykomunistycznej, które opanowały Szydłowiec i Skaryszew, zabijały współpracowników UB i NKWD, ponadto stoczyły wiele walk z grupami operacyjnymi NKWD, UB i KBW.
26.07.1946 r. na skutek zdrady został aresztowany przez funkcjonariusz UB w Jedlni Letnisku i przewieziony do gmachu WUBP w Kielcach. Prawdopodobnie we wrześniu zaczął przygotowywać się do ucieczki z więzienia w Kielcach, co jednak wykryło UB. 17.01.1947 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Kielcach skazał Go na karę śmierci, Najwyższy Sąd Wojskowy oddalił skargę rewizyjną, "Prezydent" Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Przed śmiercią otrzymał możliwość skorzystania z posługi kapłańskiej, do celi przybył ks. Kapralski, który wyspowiadał go i udzielił mu Komunii Świętej. Wyrok został wykonany w więzieniu w Kielcach tuż przed wejściem w życie amnestii, która pozwalała na zmianę kar śmierci na karę dożywotniego więzienia lub karę długoletniego więzienia. Jego ciało pochowane zostało w nieznanym dotychczas miejscu.
Był żonaty, pozostawił troje dzieci.



Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)
Krzyż Walecznych

Źródła:

1.	Leszek Żebrowski, "Encyklopedia Białych Plam", Radom 2002
2.	Jerzy Ślaski, "Żołnierze wyklęci", Warszawa 1996
3.	Jerzy Ślaski, "Polska Walcząca", Warszawa 1999