Polski duchowny katolicki, jezuita
Współorganizator pielgrzymek sierpniowych z Warszawy do Częstochowy
Diecezjalny duszpasterz akademicki diecezji lubelskiej (1963-1971)
Rektor Kościoła Akademickiego KUL
Przełożony wspólnoty SJ na KUL
Działacz opozycji w okresie PRL




Syn Ignacego Czumy, profesora, prorektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Lubow z domu Szujska, bratanek gen. Waleriana Czumy, bratem Andrzeja, Benedykta, Jerzego i Łukasza Czumów.
W okresie 1946-1948 członek tajnej organizacji w liceum im. S. Staszica w Lublinie.
02.10.1948 r. wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego w Kaliszu. Studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego i teologię na Wydziale Teologicznym Bobolanum w Warszawie. Był duszpasterzem akademickim w Łodzi, Lublinie, Gdańsku, Bydgoszczy i Szczecinie.
W czasach PRL wspólnie z braćmi działał w antykomunistycznej organizacji "Ruch". Po jej dekonspiracji został w 1970 r. tymczasowo aresztowany i przewieziony do więzienia na ul. Rakowieckiej w Warszawie. Zwolniono go po ponad sześciu miesiącach dzięki staraniom prymasa Stefana Wyszyńskiego.
W 1978 r. na żądanie władz PRL został przeniesiony ze Szczecina do Radomia. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował mszy za ojczyznę w kościele pw. Trójcy Świętej w Radomiu, zajmował się też pomocą osobom represjonowanym i ich rodzinom. Był duszpasterzem NSZZ "Solidarność", a także ludzi pracy i bezrobotnych.
W latach 1979-1988 rozpracowywany przez Wydział IV KW MO/WUSW w Radomiu w ramach SOR "Fanatyk".
Zmarł w Warszawie.



Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski