prof. doc. dr. hab. Stefan Amsterdamski
Polski filozof żydowskiego pochodzenia
Członek PPR, PZPR
Tłumacz dzieł filozoficznych
Profesor Instytutu Filozofii i Socjologii PAN
Kierownik i wykładowca Szkoły Nauk Społecznych (przy PAN)
Współzałożyciel Towarzystwa Kursów Naukowych (TKN)
Sygnatariusz "Listu 59" do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji (1975)
Sygnatariusz "Listu 14" przeciwko konstytucyjnemu zapisowi o nierozerwalności sojuszu z ZSRS (1976)
Redaktor "Zeszytów Naukowych TKN"
Wykładowca na uczelniach zagranicznych
Uczestnik międzynarodowych projektów badawczych (Stanford University, Yale, College de France, Instytucie Nauk Humanistycznych w Wiedniu)
W 1941 r. wywieziony z rodziną na Syberię, w 1946 r. wrócił do Polski. W latach 1954-1968 pracownik naukowy Uniwersytetu Łódzkiego, od 1966 dziekan Wydz. Historyczno-Filozoficznego; w 1968 zwolniony z pracy i usunięty z partii za przynależność do środowiska "rewizjonistów" i wspieranie strajku studenckiego, objęty zakazem publikacji i zapisem cenzury. W okresie 1968-1970 bez zatrudnienia. W latach 1975-1978 wygłaszał w mieszkaniach prywatnych wykłady z najnowszej historii Polski dla środowisk Gromady Włóczęgów i KIK. W latach 1976-1989 był poddawany różnorakim szykanom prawnym i administracyjnym. Od IX 1980 r. w NSZZ "Solidarność", pełnomocnik ds. opracowania nowej ustawy o szkolnictwie wyższym.
Po wprowadzenie stanu wojennego 13.12.1981 r. internowany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, następnie w Jaworzu i Darłówku, 03.11.1982 r. zwolniony. W latach 1983-1989 członek Społecznego Komitetu Nauki (od 1988 w Radzie Ogólnej SKN) i struktury Oświata-Kultura-Nauka (OKNo).
W 1989 r. uczestnik obrad Okrągłego Stołu w podzespole ds. nauki, oświaty i szkolnictwa. W okresie 1989-1990 wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego, twórca Komitetu Badań Naukowych; od 1991 pracownik Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, organizator i od 1992 dyrektor Szkoły Nauk Społecznych IFiS.
Członek polskiego Pen Clubu, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego.
W latach 1976-1989 rozpracowywany przez Wydział III/III-2/III-1/III KS MO/SUSW w ramach SOR/KE "Weteran".
Zmarł w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski