kpt. WP II RP lek. med. Józef Stanisław Ferdynand Bellert
Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), Członkowie Związku Strzeleckiego 1918-1939, Legiony Polskie (1914–1918), Osoby znane z życia publicznego, Uczestnicy I Wojny Światowej, Uczestnicy II wojny światowej, Uczestnicy kampanii wrześniowej 1939, Uczestnicy powstania warszawskiego 1944, Zasłużeni działacze społeczni, Żołnierze podziemnych formacji niepodległościowych |
Data urodzenia / odejścia:
|
*sobota, 19-03-1887 †sobota, 25-04-1970
|
|
Kalendarium:
|
Nie żyje od 52 lat. Żył 83 lata (30352 dni).
|
|
Miejsce urodz. / zamieszkania:
|
Samsonów (wieś w woj. świętokrzyskim, pow. kielecki, gm. Zagnańsk) / Samsonów, Kielce, Petersburg, Kraków, Radom, Chęciny, Pińczów, Warszawa
|
|
Miejsce śmierci / pochówku:
|
Warszawa / Cmentarz powązkowski w Warszawie
|
|
Rodzice:
|
brak danych
|
|
Współmałżonek:
|
brak danych
|
|
Dzieci:
|
brak danych
|
|
Wspomnienia:
|
0 |
|
Bliscy:
|
0 zobacz bliskie osoby
|
|
Osoby oddające hołd:
|
2 zobacz pełną księgę
|
|
Profil stworzony przez:
|
Jurgis, 2020-03-28
|
|
Polski lekarz
Żołnierz I Brygady Legionów
Syn płka Aleksandra Bellerta, oficera Armii Imperium Rosyjskiego i Jadwigi z domu Zarembska.
Był uczniem kieleckiego gimnazjum, w 1905 r. za udział w strajku wydalony został ze szkoły. Maturę zdawał w Petersburgu. Po powrocie do kraju rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, na studiach włączył się w działalności niepodległościową jako członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.
Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się ochotniczo w oddziale strzelców Józefa Piłsudskiego, otrzymał przydział do batalionu I Brygady Legionów Polskich. W 1915 r. urlopowany uzyskał dyplom lekarza, dzięki czemu w czerwcu 1916 r. został komendantem szpitala w Radomiu, następnie w Kielcach. Po kryzysie przysięgowym został przeniesiony do rezerwy i objął funkcję lekarza miejskiego w Chęcinach, równocześnie działał w konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. Do wojska powołano go ponownie, w czasach zagrożenia ze wschodu w lipcu 1920 r. Otrzymał przydział do Szpitala Okręgowego w Kielcach, jako ordynator Oddziału Chirurgicznego. W początkach 1925 r. przeniósł się do Pińczowa, gdzie objął funkcję dyrektora tamtejszego Szpitala im. św. Juliana (1925-1932). Działał w Związku Legionistów Polskich, Związku Oficerów Rezerwy i Polskim Towarzystwie Lekarskim. W latach 30 XX w. przeniósł się do Warszawy, gdzie został zastępcą lekarza naczelnego ZUS.
Podczas kampanii wrześniowej w 1939 był ordynatorem szpitala polowego nr 202. Uczestnik Powstania Warszawskiego (Sanitariat Okręgu Warszawskiego AK "Bakcyl", Szpital Polowy ul. Jaworzyńska 2, lekarz oddziałowy). Szlak bojowy Śródmieście Południe. Po kapitulacji Powstania wyjechał z rannymi, których ewakuowano do szpitala przy ulicy Grzegórzeckiej w Krakowie.
Po zakończeniu wojny, będąc Naczelnym Lekarzem PCK w Oświęcimiu, organizował pomoc dla pozostałych przy życiu więźniów obozu KL Auschwitz. W zawodzie lekarza przepracował 57 lat. Był lekarzem orzekającym Wojewódzkiej Komisji Lekarsko-Społecznej. W ostatnich latach życia pracował w III Dzielnicowej Przychodni dla Dzielnicy Kleparz w Krakowie. Na emeryturę przeszedł w wieku 82 lat.
Zmarł podczas pobytu w Warszawie, został pochowany na stołecznych Starych Powązkach (kw. 259, rząd III, grób 18).
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie)
Odznaką "Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia"
Źródła:
1. | Muzeum Powstania Warszawskiego |