Antoni Nadolny ps. ENERGICZNY, ofiara stalinizmu i komunizmu, więzień polityczny PRL w latach 1955-1965, inwigilowany przez następne ponad 10 lat, skazany na karę śmierci, agent polskiej inteligencji (szpieg wywiadu generała Andersa, Polski Rząd na Emigracji w Londynie). Cichociemny antykomunista, bohater walk o wolność i niepodległość Polski przeciwko Niemcom, Sowietom, i komunistom, działający wraz ze swoim rodzeństwem, Ignacym, Stanisławem i Marią w latach 1952-1955 na terenie centralnych Ziem Zachodnich. Aresztowany w wyniku zdrady, został skazany na podwójną karę śmierci przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie dnia 27 grudnia 1955 roku pod zarzutem nienawiści do Polski komunistycznej i szpiegostwa na rzecz Emigracyjnego Rzadu generała Andersa w Londynie, a poprzez nich również dla Brytyjskiej Inteligencji MI6. Na podstawie Ustawy o Amnestii z 27.04.1956 r., wyroki. śmierci na niego i brata Ignacego zostały zamieniony na 15 lat więzienia. Więziony w najsurowszych więzieniach politycznych PRL-u, Warszawa-1 Mokotów, Wronki, Sieradz, Strzelce Opolskie. Zwolniony warunkowo 15 sierpnia 1965 roku, był pod kontrolą kuratora oraz pod ścisłą inwigilacją UB i MO do końca lat siedemdziesiątych. Po wyjściu z więzienia pracował jako kreślarz w przedsiębiorstwie KROMET w Krośnie Odrzańskim.

ŻYCIORYS
Urodził się 6 kwietnia 1918 r. na Wielkopolsce, w Starym Gostyniu, pow. Gostyń, znajdującym się wówczas pod zaborem pruskim, syn Józefa i Agnieszki z domu Woźna, jako najmłodszy z sześciorga dzieci: Helena (23.3.1907?22.9.1996), Maria (5.2.1909?22.8.2002), Ignacy (18.7.1910-26.7.1985), Ludwik (14.8.1913-9.10.1939), Stanisław Kostka (5.11.1915-20.3.1991), Antoni (6.4.1918-29.8.2004).

Rodzina Nadolnych zbiedniała odmawiając współpracy z zaborcą i Józef Nadolny jako młody człowiek został zmuszony do pracy jako górnik w kopalni węgla kamiennego w północnej Westfalii od 1900 roku. Tam pracował ze swoim ziomkiem, Janem Woźnym, który zasugerował mu małżeństwo ze swoją siostrą. Agnieszka Woźna pojechała do Północnej Westfalii pociągiem na podstawie listownej niewiążącej propozycji małżeństwa. Ślub odbył się w trzy tygodnie po pierwszym spotkaniu, ponieważ przypadli sobie do gustu od razu. W Niemczech urodziły im się dwie córki, Helena i Maria, a wówczas Józef uległ wypadkowi podczas zawalenia szybu w kopalni, i nie mógł już pracować. Rodzina wróciła do rodzinnego gniazda i zamieszkali u Matki Agnieszki w Starym Gostyniu. Urodzili się synowie Ignacy, Ludwik, Stanisław i Antoni.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, co stało się wkrótce po urodzeniu najmłodszego syna Antoniego, rodzina przeniosła się do Wolsztyna w celu zapewnienia dzieciom edukacji. Zamieszkali na ulicy Wschowskiej 32.

Nadolny Antoni uczęszczał do siedmioklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Wolsztynie a po jej ukończeniu w wieku 15 lat zgłosił się 1-go września 1933 do Rejonowej Komendy Uzupełnień w Kościanie i został przyjęty do Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty dla Małoletnich nr 2 w Śremie. Po trzech latach rygorystycznego kształcenia i nieustannych ćwiczeń ukończył Szkołę Podoficerów Piechoty i 22 sierpnia 1936 otrzymał przydział do 56 pułku piechoty wielkopolskiej Wojska Polskiego na stanowisko Instruktora II RP w Krotoszynie. 11 grudnia 1936 otrzymał awans na stopień St. Strzelca, a 28 czerwca 1937 awans na stopień kaprala.

KARIERA WOJSKOWA
Zawodowy żołnierz od 15 roku życia, walczył przeciwko najazdowi Niemieckiemu w wojnie obronnej 1939 r., jako kapral 56 pułku piechoty wielkopolskiej. W czasie Drugiej wojny światowej służył w Armii *Poznań* w baonie zapasowym 56 pp wlkp. OZ 25 DP jako dowódca drużyny w stopniu kaprala. Przeszedł szlak bojowy od Katowic do Kowla na Wołyniu; brał udział w bitwach pod Radomiem, Puławami, pod Tomaszowem Lubelskim, Rawą Ruską, rozbrojony koło Żółkwi kiedy po wystrzelaniu całej amunicji samotnie przedzierał się już samotnie w kierunku granicy rumuńskiej.

Wzięty do niewoli i osadzony w obozie jeńców wojennych STALAG IV-B w Muehlberg n/ Elbą, zmuszony do ciężkich robot w kopalni rudy żelaza w Salzgitter w Górach Harz. Po wyzwoleniu z obozu służył w 1945 roku w w mundurze Armii Brytyjskiej w Polskich Kompaniach Wartowniczych, przy Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie utworzonych przez przez Armię Brytyjskiej w Hanowerze, przy ochronie militarnych budynków i urządzeń w Polskich Kompaniach Wartowniczych - 5 Kompania w Hannover-Stocken do końca 1945.

Wszyscy czterej bracia Nadolni walczyli zbrojnie kiedy w 1939 roku Niemcy napadli na Polskę:
1. Ignacy Nadolny walczył w Obronie Kępy Oksywskiej, wzięty do niewoli
2. Ludwik Nadolny poległ, zmarł z ran odniesionych w Bitwie nad Bzurą
3. Stanisław Nadolny przeszedł szlak bojowy z Armią ?Poznań?, wzięty do niewoli
4. Antoni Nadolny przeszedł szlak bojowy z baonem zapasowym 56 pp wlkp. OZ 25 DP, a po jego rozbiciu i poddaniu dołączył do 73 pp Katowice

ANTONI NADOLNY
Data urodzenia: 6.04.1918
Miejsce urodzenia: Stary Gostyń, Wielkopolska, ochrzczony w Parafii pw. Św Marcina.
Ojciec: Józef Nadolny
Matka: Agnieszka z domu Woźna
Wykształcenie przedwojenne: zawodowy podoficer, Szkoła Podoficerów Piechoty dla Małoletnich nr 2 w Śremie (1933-1936)
Wykształcenie powojenne: kreślarz maszynowy
Służba wojskowa: 1936-1939, 56 pp wlkp. Garnizon Krotoszyn
Stopień wojskowy: Kapral
Wojna obronna w 1939: Przydział wojskowy: 56 pp wlkp.
Związek Operacyjny, jednostka : baon zapasowy 56 pp OZ 25 DP
Kampania Wrześniowa: brał udział w krwawych walkach od 1.9.1939 do wzięcia do niewoli 29.09.1939
Data wzięcia do niewoli: 29.9.1939 r.
Miejsce wzięcia do niewoli: koło Żółkwi, obóz przejściowy Dębica
Obozy jenieckie: Stalag IV-B Muehlberg nad Elbą, Brandenburg(1939-1945); STALAG XI-B Fallingbostel 8.6.1940
Numer jeniecki: 1233
Przymusowe roboty: Niemcy, Lower Saxony, Salzgitter Erzbergbau AG, kopalnia rudy żelaza, przeniesiony do STALAG XI-B Fallingbostel 8.6.1940 (Stalag XI-B byl niemieckim obozem dla jeńców wojennych i znajdował się w czasie II Wojny Św., na wschód od miasta Fallingbostel w Dolnej Saksonii, Niemcy).
Data zwolnienia z niewoli wojennej: 10.04.1945
Służba wojskowa po wojnie: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie przy Armii Brytyjskiej, 5 Kompania Wartownicza, Hannover-Stöcken (kwiecień 1945 -Grudzień 1945)
Nazwisko i adres osoby do powiadomienia: Józef Nadolny, Wolstein/Wolsztyn, ul. Wschowska 32.
Upamiętnianie:
? medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939
? profil bohatera ? <<bohaterowie1939.pl>>
? Dąb Pamięci w Parku Wyklętych w Brzezinach,
? wystawy, wywiady, artykuły prasowe,

IGNACY NADOLNY
Data urodzenia: 18.07.1910 r.
Miejsce urodzenia: Stary Gostyń, Wielkopolska, ochrzczony w Parafii pw. Św Marcina
Imię ojca: Józef
Nazwisko panieńskie matki: Agnieszka Woźna
Przynależność państwowa: Polska
Wykształcenie: zawodowy podoficer Marynarki Wojennej, Szkoła Marynarki Wojennej (1931-1933)
Jednostka wojskowa: Marynarka Wojenna, 2 Morski Pułk Strzelców, Gdynia (Virtuti Militari dla jednostki nadal w 1966 r. Gen. Anders)
Stopień wojskowy: bosmanmat
Data wzięcia do niewoli: 19.9.1939 r., po Bitwie pod Kępą Oksywską
Miejsce wzięcia do niewoli: Gdynia, Kępa Oksywska
Data osadzenia: 1940-08-13
Numer jeniecki: 112
Obozy jenieckie: dulag Stalag II-D Stargard Szczeciński, Pomorze, obóz przejściowy
Obozy jenieckie: Stalag XXI-A Schildberg/Ostrzeszów
Nazwisko i adres osoby do powiadomienia: Józef Nadolny, Wolstein, Woschowskastr. 32.
Ostatnia informacja w dokumentach brzmi: Am 17.8.40 aus II D. Am 26.8.40 nach Wolstein (w dniu 17.08.1940 r. przybył do Stalagu XXI A ze Stalagu II D, następnie w dniu 26.08.1940 r. został zwolniony do miejscowości Wolstein).

STANISŁAW NADOLNY
Data urodzenia: 5.11.1915
Imię ojca: Józef
Nazwisko panieńskie matki: Agnieszka Woźna
Miejsce urodzenia: Stary Gostyń, Wielkopolska, ochrzczony w Parafii pw. Św Marcina
Przynależność państwowa: Polska
Wykształcenie: Dentysta
Służba wojskowa: 25.03.1938 - 1940 r., 58 pp wlkp., 3 Kompania
Służba wojskowa: brał udział w Bitwie pod Czadcą 25.11.1938, wyróżniony Rozkazem Pochwalnym
Stopień wojskowy: starszy szeregowiec
Kampania Wrześniowa: szlak bojowy Armii Poznań, Bitwa nad Bzurą, Kutno, Rawicz
Data wzięcia do niewoli: 18.09.1939
Miejsce wzięcia do niewoli: W okolicy Iłowy
Obozy jenieckie: obozy przejściowe w Polsce, Gąbin, Strzelce Gąbińskie, Łowicz, Pabianice
Numer jeniecki: 4535
Obóz jeniecki STALAG IV B koło Muhlberg /Elbą - spotkał się tam z własnym bratem, Antonim Nadolnym. Zwolniony z powodu gruźlicy, i odesłany z obozu do domu w 1940, ale Wolsztyńskie gestapo zostało przez obóz powiadomione i przyszli po niego, ale jego siostra, słysząc buciory gestapo, która pracowała w ośrodku zdrowia ponastawiała naokoło jego łóżka leków, wzięła do ręki strzykawkę i powiedziała oprawcom w czarnych skórzanych płaszczach z niewzruszoną zimną krwią że jest umierający, i ze ma zakaźną chorobę. Był taki wychudzony i chory, ze uwierzyli i wycofali się pośpiesznie. W tym samym czasie aresztowali wszystkich jego kolegów z kompanii wypuszczonych przez obóz, i wszyscy co do jednego zginęli w obozach koncentracyjnych.
Upamiętnianie:
? medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939
? profil bohatera ? <<bohaterowie1939.pl>>

LUDWIK NADOLNY
Data urodzenia:. 14.8.1913
Miejsce urodzenia: Stary Gostyń, Wielkopolska, ochrzczony w Parafii pw. Św Marcina.
Ojciec: Józef Nadolny
Matka: Agnieszka z domu Woźna
Służba wojskowa: 57 pp wlkp., 9 Kompania (1936-1939)
Stopień wojskowy: strzelec
Kampania Wrześniowa 1939: Przydział wojskowy: Armia Poznań, 57 pp wlkp, 8 Kompania, III batalion
Związek Operacyjny: Armia Poznań, 57 pp wlkp., 8 kompania, III batalion
Data śmierci: 9.10.1939 - poległ w Bitwie nad Bzurą, zmarł z odniesionych ran
Miejsce śmierci: koło Piątku
Pochowany na kwaterze Wojskowej - 31, numer mogiły 639, Zbiorowa imienna tablica epitafijna Kwatery Wojennej, Łęczyca
Przyczyny śmierci: zmarł z ran po Bitwie nad Bzurą
Upamiętnianie:
? profil bohatera na stronie <<bohaterowie1939.pl>>
? Zbiorowa imienna tablica epitafijna Kwatery Wojennej, Łęczyca;
? Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 7 (dalej: KPŻP).
? Wykaz żołnierzy Armii Poznań poległych na Ziemi Łęczyckiej w I stadium Bitwy nad Bzurą w okresie od 09 do 12 września 1939 roku, spoczywających na cmentarzu rzymsko-katolickim w Łęczycy przy ulicy Kaliskiej, oprac. H. Wójcik, A. Rokita, S. Rokita, [w:] Bohaterowie Bitwy nad Bzurą w naszej pamięci, red. T. Poklewski-Koziełł, Łęczyca 2009, s. 151 - poz. 308 (dalej: Wykaz 2009).

ŻYCIE CYWILNE ? Antoni Nadolny
Do Polski wrócił na Boże Narodzenie 1945, i zamieszkał u rodziców w Kargowej, pow. Sulechów., woj. Lubuskie (wówczas zielonogórskie).
Po powrocie do Polski Antoni Nadolny nie pogodził się z okupacją Sowiecką i nie chciał wrócić do zawodu żołnierza uważając ówczesną przysięgę wierności dla sojuszu Polski ze Związkiem Sowieckim za zdradę ideałów Polski wolnej i niezależnej. Dlatego odmówił wstąpienia do Ludowego Wojska. Jako osoba praktycznie bez zawodu, w wieku lat 28 musiał zaczynać życie zawodowe od zera. Był zmuszony podejmować prace niskopłatne, czasem fizyczne, ale niezmiennie i wbrew namowom agitatorów odmawiał wstąpienia do będącego pod kontrolą sowiecką Wojska Polskiego, oraz do PZPR dla zapewnienia sobie lepszych stanowisk.

Ożenił się 14.11.1949 z Stanisławą Radziwońską, sierotą z Polesia na Kresach, wysiedloną z rodzinnego domu w Berezie Kartuskiej. Zamieszkali w Kargowej, urodziły się dzieci.

PATRIOTYCZNE SZPIEGOSTWO
W 1952 został zwerbowany do pracy szpiegowskiej na rzecz Rządu Londyńskiego przez Jan Milera, oficera na statkach pływających regularnie do Londynu, m.in. na nowym statku chłodniczym Jarosław Dąbrowski. Kierownik wywiadu Polskiego Rządu na Emigracji w Londynie Rudolf Plocek vel Jerzy Ostrowski nadał mu pseudonim Energiczny w uznaniu za jego aktywne zbieranie wartościowych informacji. Zbierał informacje o lokacjach koszar wojsk sowieckich, manewrach wojsk radzieckich, tajnych lotniskach kolejowych i drogowych transportach wojsk i uzbrojenia, tajnych instalacjach telefonicznych Urzędu Bezpieczeństwa, itp.

ARESZTOWANIE TORTURY WYROKI WIĘZIENIA
W wyniku zdrady 22 kwietnia 1955 został aresztowany i osadzony w wiezieniu śledczym w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 37 na Mokotowie. Razem z nim aresztowani zostali jego bracia Ignacy i Stanisław oraz siostra Maria.

Po dziewięciu miesiącach morderczego śledztwa, w dniach 21, 22, 23 grudnia 1955 odbyła się tajna rozprawa *za drzwiami zamkniętymi*, w której na ławie oskarżonych zasiadło RODZEŃSTWO NADOLNYCH: Antoni, Ignacy, Maria i Stanislaw, Kubicki Stefan, Bułhak Józefa i inni.
Tajny proces *za zamkniętymi drzwiami* stanowił starannie wyreżyserowane perfidne widowisko, mające za zadanie przedstawić oskarżonych, którzy byli bestialsko katowani podczas śledztwa i zmuszeni do przyznania się do winy jako agentów obcego wywiadu i zbrodniarzy działających na szkodę własnego kraju, przeciwko narodowi i legalnej władzy. Sąd odbierał głos oskarżonym, gdy tylko chcieli oni dodać do swoich zeznań cokolwiek innego niż to, co zostało wcześniej wymuszone torturami podczas śledztwa. Adwokaci *z urzędu* byli częścią aparatu walki z opozycją i zostali wybrani ze specjalnej tajnej listy adwokatów współpracujących z Urzędem Bezpieczeństwa. Ci adwokaci nie tylko nie angażowali się w rzeczywistą obronę sądzonych, lecz aktywnie współpracowali z oskarżeniem i sądem dla uzyskania wyroków uzgodnionych przed rozprawą i ograniczyli się jedynie do złożenia prośby o zastosowanie łagodnych albo *sprawiedliwych* wyroków.

Dnia 27 grudnia 1955 Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie w składzie: PRZEWODNICZĄCY kpt. Krzysztof Zwoliński, SĘDZIA kpt. Stanisław Gutaker, SĘDZIA - kpt. Eugeniusz Dudzik, PROKURATOR WOJSKOWY kpt. Józef Bilicki, PROTOKÓLANT sekr. Karolina Kwiatkowska, skazał Antoniego Nadolnego na podwójną karę śmierci, podobnie jego brata Ignacego. Siostra Maria Nadolna została skazana na podwójne kary po piętnaście lat, brat Stanislaw Kostka na podwójne kary po dwanaście lat wiezienia, Kubicki Stefan na dożywocie. Bułhak Józefa była została wyłączona na późniejsza rozprawę z powodu choroby. Wszyscy zostali również skazani na utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych i przepadek całego mienia. Trzej Sędziowie kpt. Krzysztof Zwoliński, kpt. Stanisław Gutaker i kpt Eugeniusz Dudzik dołączyli do wyroku w osobnej kopercie specjalne odręcznie napisane rekomendacje zalecające odmowę prawa do łaski, czyli PRAWA DO ŻYCIA, argumentując że Nadolny Antoni i Nadolny Ignacy : *na ułaskawienie nie zasługują*, i winni ponieść orzeczoną wyrokiem karę, tym bardziej, że brak jest w stosunku do nich jakichkolwiek okoliczności łagodzących ich winę*. To napisali w uzasadnieniu sędziowie Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie, kpt. Krzysztof Zwoliński, kpt. Stanisław Gutaker, i kpt Eugeniusz Dudzik, składając pod tym SKAZANIEM NA ŚMIERĆ własne podpisy. Oskarżał prokurator wojskowy kpt. Józef Bilicki.

Wyroki na rodzeństwo Nadolnych i tzw. *SIATKĘ MILERA* zostały publicznie ogłoszone i podane do powszechnej wiadomości przez radio oraz w licznych artykułach w prasie ogólnopolskiej i lokalnej oraz w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Ich Rodziny razem z nimi zostały publicznie napiętnowane jako *zdrajcy ojczyzny*, *zaplute karły reakcji*, *wrogowie narodu polskiego*, w wyniku czego ich matki, żony, dzieci, rodzice, bracia i siostry, byli bezlitośnie prześladowani jak trędowaci. Rodziny były tym samym współ-skazane na życie wyklęte, trędowate, na społecznym śmietnisku.

UPRAWOMOCNIENIE WYROKU ? czekanie na egzekucję w celi śmierci
Na posiedzeniu 23 lutego 1956 Najwyższy Sąd Wojskowy w składzie: Przewodniczący: płk Mieczysław Widaj, Sędziowie: ppłk Sieracki Władysław, Mjr Kruszka Andrzej, postanowił utrzymać w mocy wyroki Wojskowego Sądu Garnizonowego w Warszawie, jednocześnie uprawomocniając wydane wyroki, oraz kary śmierci z dniem 23.2.1956.

Antoni Nadolny został przeniesiony do odizolowanej CELI ŚMIERCI i był poddawany wielokrotnym fingowanym egzekucjom, i wsadzany do karceru. O Amnestii z dnia 27 kwietnia 1956 nie został powiadomiony przez rok. Ustawa o Amnestii została ogłoszona wkrótce po śmierci Bolesława Bieruta. Śmierć Prezydenta Bieruta w Moskwie 12.3.1956, w konsekwencji której nastąpiła zmiana rządu, uratowała życie skazanym Nadolnym i wielu innym. Antoni Nadolny i jego brat Ignacy Nadolny byli pierwszymi więźniami skazanymi z przyczyn politycznych na karę śmierci w okresie terroru stalinowskiego, na których nie została wykonana egzekucja po uprawomocnieniu wyroku.

W przeciągu 12 miesięcy komunistyczni zbrodniarze sądowi wytoczyli mu pięć rozpraw.

LISTA WYROKÓW wydanych na Antoniego Nadolnego od 27 grudnia 1955 do 28 grudnia 1956:
1. 27 grudnia 1955 roku skazany za antysowieckie i antykomunistyczne szpiegostwo na podwójną karę śmierci przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie u.

2. 23 lutego 1956 roku Najwyższy Sąd Wojskowy utrzymał wyrok w mocy, i ogłosił uprawomocnienie wyroku.

3. 30 kwietnia 1956 roku wyrok śmierci został zamieniony na 15 lat więzienia po zastosowaniu amnestii kwietniowej z 1956 r., pod nieobecność Antoniego Nadolnego.

4. 13 sierpnia 1956 roku Antoni Nadolny został skazany za posiadanie broni na 10 lat więzienia wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy

5. 28 grudnia 1956 roku Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie zaocznie skazał go na karę łączną 15 lat więzienia.

CZEŚĆ HONOR I WIECZNA CHWAŁA bojownikom o wolność i niezależność Polski!!
CZEŚĆ HONOR I WIECZNA CHWAŁA Antoniemu Nadolnemu, wielkiemu cichemu skromnemu bohaterowi, który przeżył działania wojenne jako żołnierz, niewolę wojennąi ciężkie roboty, w niemieckiej kopalni rudy żelaza, brutalne aresztowanie i bestialskie tortury w ubeckim śledztwie w więzieniu Warszawa-1 na Mokotowie, wyrok śmierci, rok oczekiwania na egzekucję na ławie śmierci, prześladowania w najsurowszych więzieniach PRL-u, prześladowania po wyjściu z więzienia, i życie na społecznym śmietniku.

Źródła:

1.	Biuletyn Informacji Publicznej, Instytut Pamięci Narodowej - Katalog Osób Represjonowanych, BOHATEROWIE1939.Pl, straty.pl, liczne artykuły prasowe, Inwentarz Archiwalny IPN, wiele więcej.
2.	Straty.pl
3.	Inwentarz Archiwalny Instytut Pamięci Narodowej
4.	Bohaterowie1939.pl
5.	BELFAST TELEGRAF z dn. 29.12.1955 r. s. 6 : Two British spies to die - Warsaw Tribunal
6.	DZIENNIK POLSKI I DZIENNIK ŻOŁNIERZA NR 48 25/2/1956 - Znowu małżeństwo przed sądem - Czwarty wyrok śmierci w Warszawie na rzekomego ?szpiega brytyjskiego?.
7.	DZIENNIK POLSKI I DZIENNIK ŻOŁNIERZA nr. 309 z dnia 30 grudnia 1955, s. 1 - Znów proces o