Polski polityk
Więziony w warszawskiej Cytadeli za działalność w PPS
Legionista (internowany w Beniaminowie)
Wicemarszałek Senatu IV kadencji (1935-1938)
Członek-założyciel Stronnictwa Demokratycznego (1938) Wojewoda tarnopolski, krakowski i poznański
Prezes Rady Naczelnej Stronnictwa Demokratycznego (od kwietnia 1939)



Syn Kacpra.
Gimnazjum ukończył w Niemirowie.
W 1891 r. rozpoczął studia na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Noworosyjskiego w Odessie. W 1897 wyjechał do Charkowa, gdzie rozpoczął studia na wydziale medycznym Uniwersytetu. W 1901 r. wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Wielokrotnie aresztowany za działalność polityczną, ukończył studia medyczne w 1904 r. na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1907?1914 był lekarzem ziemskim w Płoskirowie w guberni podolskiej. W 1914 r. przeniósł się do Warszawy.
Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do Armii Imperium Rosyjskiego. Zdezerterował i w 1915 r. wstąpił do 5 PP I Brygady Legionów. W lipcu 1917 r. po kryzysie przysięgowym został internowany w Beniaminowie, skąd w marcu 1918 r., jako ciężko chorego, zwolniono go. W latach 1918-1926 r. był lekarzem wojskowym.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. był szefem sanitarnym 3 i 2 Armii, a od 1922 r. z-cą komendanta Szpitala Okręgowego nr 1 w Warszawie. Od 1924 r. był dowódcą 1 baonu sanitarnego. W styczniu 1924 r. został przydzielony ze Szpitala Okręgowego Nr I do 1 batalionu sanitarnego w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu. We wrześniu 1926 r. został przeniesiony do Departamentu VIII Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa Wydziału II. Z dniem 30.04.1927 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
W 1926 r. przeszedł do służby w administracji państwowej. Jako radca wojewódzki w marcu 1926 został mianowany naczelnikiem Wydziału V w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie. W końcu listopada powierzono mu kierownictwo starostwa powiatu stolińskiego, po czym w okresie 1927-1928 zajmował stanowisko wojewody tarnopolskiego, w latach 1928-1935 wojewody krakowskiego, a od czerwca do września 1935 r. wojewody poznańskiego. Wybrany senatorem RP we wrześniu 1935 z terenu Krakowa (z ramienia BBWR)
Od początku II wojny światowej pracował jako inspektor lecznictwa w Ubezpieczalni Społecznej w Krakowie. Przywódca konspiracyjnego SD w Krakowie. 11.01.1941 r. został aresztowany przez niemieckie Gestapo, 21.02.1941 r. osadzony w KL Auschwitz (nr więźniarski 10409), gdzie zmarł po kilku tygodniach (prawdopodobnie w maju 1941).


Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Niepodległości
Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy (pośmiertnie)