Polska historyk
Profesor Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk
Autorka prac dotyczących najnowszej historii Polski
Publicystka
W czasach PRL jedna z najpopularniejszych autorek wydawanych przez opozycyjne wydawnictwa podziemne


Córka Edmunda Goławskiego, prokuratora Sądu Okręgowego w Gnieźnie. Jesienią 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli, a wiosną następnego roku został zamordowany w Katyniu.
Ukończyła w 1954 r. studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracowała w Instytucie Historii PAN. Zajmowała się historią najnowszą Polski, zwłaszcza okresem 1944?1956. Była także członkinią Collegium Invisibile.
W latach 70 XX w. angażowała się w działalność opozycyjną, podpisywała wraz z przyjaciółmi listy protestacyjne (6 grudnia 1975 r. była sygnatariuszką wraz z Marią Drzewicką, Bronisławem Geremkiem, Tadeuszem Kowalikiem, Edwardem Lipińskim, Janem Strzeleckim i Krzysztofem Wolickim tzw. listu 7 do delegatów na VII Zjazd PZPR i I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka), w latach 1977?1981 uczestniczyła w wykładach "Latającego Uniwersytetu", a następnie Towarzystwa Kursów Naukowych, którego jednym z członków założycieli był mąż, Adam Kersten, publikowała w drugim obiegu. Nic więc dziwnego, że gdy powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy ?Solidarność?, od pierwszych chwil zaangażowała się w jego tworzenie w Instytucie Historii PAN.
Była żoną Adama Kerstena.
Zmarła w Warszawie, została pochowana na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.