Polski kompozytor i dyrygent
Pianista

Syn Ottona Krenza, ewangelickiego pastora i polskiego patrioty, więźnia niemieckiego obozu koncentracyjnego, matka i siostra zginęły podczas niemieckiego bombardowania Warszawy.
Podczas niemieckiej okupacji kształcił się pod kierunkiem Zbigniewa Drzewieckiego (fortepian) i Kazimierza Sikorskiego (kompozycja). Wcześniej debiutował jako kompozytor niż dyrygent, w 1943 r. w okupowanej Warszawie, na konspiracyjnym koncercie wykonany został jego "I Kwartet smyczkowy".
W latach 1945-1947 odbył studia muzyczne w klasie dyrygentury Kazimierza Wiłkomirskiego i klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, którą ukończył z odznaczeniem. Debiutował w 1946 r. w Łodzi, współpracował także z Państwową Filharmonią w Poznaniu oraz katowicką orkiestrą symfoniczną Polskiego Radia. W latach 1968-1973 był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Warszawie. W tym samym czasie prowadził orkiestrę radia duńskiego i współpracował z orkiestrą symfoniczną Yomiuri Nippon w Japonii.
Tworzył też muzykę filmową, m.in. do dzieł najważniejszych twórców polskiej szkoły filmowej, jak Andrzej Munk (Kolejarskie słowo, Błękitny Krzyż, Niedzielny poranek, Eroica, Zezowate szczęście) i Andrzej Wajda (Kanał, Popiół i diament).
W 2018 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.


Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Order Sztandaru Pracy II klasy
Order Ecce Homo
Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
Złota Odznaka "Za zasługi dla Warszawy"