Polska pisarka i tłumaczka


Córka Zygmunta Górskiego, legionisty, urzędnika i Marianny z domu Stolińska.
Uczyła się w gimnazjum i liceum im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. Współredagowała szkolne pisemko "Sztubackie głosy".
Podczas niemieckiej okupacji była łączniczką AK, po aresztowaniu przez Gestapo w 1941 r. przez cztery lata była więziona w KL Ravensbrueck i Neu-Rohlau. Jej utwory poetyckie z tego okresu zamieszcza antologia "Ravensbrück" (1961). Debiutowała w 1945 r. opowiadaniem "Tomuś" w "Orle Białym" w Rzymie. W latach 1946-1949 studiowała filologię romańską na Sorbonie w Paryżu, gdzie pozostała, aktywnie działając na rzecz propagowania kultury polskiej. Spośród szeregu powieści rozgłos przyniosła jej "Baśka i Barbara" (Paryż 1956) i "Przejście przez Morze Czerwone" (Paryż 1960).
W latach powojennych współpracowała m.in. z londyńskimi "Wiadomościami" (od 1946) i paryską "Kulturą" (od 1954). Po 1956 r. publikowała okazjonalnie w periodykach krajowych, np. "Nowej Kulturze" i "Tygodniku Powszechnym".
Była żoną Kazimierza Romanowicza, mieli córkę
Barbarę A. Romanowicz-Jonikas (1950-), francusko-amerykańska uczona polskiego pochodzenia, profesor geofizyki specjalizująca się w sejsmologii, dyrektor Berkeley Seismological Laboratory Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley.
Zmarła w Domu Spokojnej Starości Polskiego Funduszu Humanitarnego w Lailly-en-Val k/Orleanu (środkowa Francja), gdzie ostatnio mieszkała wraz z mężem, Kazimierzem, śmierć pisarki nastąpiła prawdopodobnie w wyniku wylewu krwi do mózgu, została pochowana na cmentarzu wiejskim w pobliżu byłego domu Romanowiczów w Burgundii.