Polski doktor praw, dyplomata, adwokat, oficer dyplomowany Wojska Polskiego II RP, uczestnik czterech wojen, mianowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień pułkownika, działacz państwowy na emigracji, prezes Najwyższej Izby Kontroli na Uchodźstwie w latach 1974?1978.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego. W 1915 został wcielony do Armii Austro-Węgier i wysłany do walk na froncie albańsko-włoskim. Został awansowany na stopień chorążego rezerwy z dniem 1 lipca 1916. U kresu wojny w 1918 był oficerem rezerwy 45 pułku piechoty Austro-Węgier w Sanoku

Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej został przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 1 stycznia 1918 wraz z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1917 i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera mianowany oficerem men. przy dowództwie 3 batalionu Strzelców Sanockich. W batalionie służył do maja 1919 i wówczas trafił do Dowództwa Frontu Galicyjsko-Lwowskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej, w tym obronie Lwowa. Następnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, w tym w wyprawie kijowskiej.

W niepodległej II Rzeczypospolitej ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskując tytuł doktora praw przed 1923. W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia porucznika rezerwy w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. W 1920 został zdemobilizowany jako oficer 80 pułku piechoty. Później pozostawał oficerem rezerwowym 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku (1923, 1924).
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się przez Bałkany (Rumunię i Turcję) na Bliski Wschód. Tam wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. W 1942 przystąpił do szeregów 2 Korpusu Polskiego. W jego ramach pracował w ramach zabezpieczenia archiwum korpusu i archiwum MSZ, znajdującego się na Bliskim Wschodzie. Od 1944 do 1945 przemierzył szlak przez Kair, Taranto, Rzym, po czym trafił do Londynu. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zamieszkiwał w londyńskiej dzielnicy Wimbledon przy Salisbury Road 9. Był żonaty, miał córki.

Ordery i odznaczenia: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (25 maja 1978), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1939), Krzyż Walecznych (1920), Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości (16 marca 1937), Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1931, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918?1921, Odznaka Honorowa Orlęta, Komandor Orderu Korony Rumunii (Rumunia, przed 1938) i Komandor Orderu Gwiazdy Białej (Estonia, 1938)

Źródła:

1.

wikipedia