Mamo !
Wprawdzie nie poznałaś za swego krótkiego życia Twego
jedynego wnuka ,imiennika Twego najstarszego syna -
a mojego Brata - jednak poznał dzieje Twojego życia. Wie w jakich okrutnych czasach przyszło Ci spędzać
życie , jak okrutnie los obszedł się z Tobą zabierając najpierw męża, a 4 lata później w ciągu 1 m-ca dwóch
synów. Teraz widzę, że udźwignęłaś ten ogromny ciężar
przypłacając to śmiertelną chorobą.
Mnie w tym czasie ratowała moja Babcia Weronika Pędzińska( Twoja Mama ), którą kochałem i powierzałem strachy swojego dzieciństwa.Dziś wspominam Ją z rozrzewnieniem i jedyne co mogę robić, to modlić
w Jej intencji- Babciu - wspominam Cię i modlę się za Ciebie !Mamo - do dziś ubolewam, że być może nie miałem okazji okazać Ci jak bardzo Cie kochałem !
Utraciłem Cię zanim nawiązaliśmy serdeczniejsze
relacje typu Matka -syn. To jest największa strata
jaką poniosłem w życiu !Chcę Ci powiedzieć, że dałem sobie radę w życiu !
Śpij spokojnie Mamo -Babciu mego syna!Modlimy się za Ciebie i całą naszą pokiereszowaną rodzinę.
Nie zapominam o Was !

Zamieszczone zdjęcia obrazują :fragment wystawy
"Zachowajmy Ich w pamięci" , gdzie na granitowych słupach wyryte są nazwiska Cywilnych Ofiar Powstania Warszawskiego.
Część nazwisk na literę " P" na jednym ze słupów,gdzie
widnieje nasze nazwisko- a dotyczy Ryśka i Jurka .

Mamo !
Dziś przypada kolejna Rocznica Twoich Urodzin, o których pamiętam - chociaż od 67 lat nie ma Cię na tym świecie.
Wierzę , że jesteś " po drugiej stronie tęczy "-
nareszcie wolna, bez bólu i bez paraliżującego strachu
o przyszłość rodziny.
Jesteś TAM ze swoimi rodzicami- Babcią Weroniką , Dziadkiem Leonem,moim Tatą i synami Ryszardem i Jerzym-
moimi Braćmi- i jak do Was doszlusuję- będziemy w komplecie.
Mamo! Byłaś bardzo dzielną , młodą osobą, na którą spadał cios zaciosem , a Ty walczyłaś o przetrwanie rodziny.
Pokonała Cię dopiero straszna choroba- prawdopodobnie będąca skutkiem tragicznych przeżyć z okresu wojny.
Modlę się w Twojej intencji, pamiętam o Tobie
i ofiaruję Ci wirtualny kwiat pamięci.
Spoczywaj w Pokoju- moja Mamo!

Wiemy Mamo jak bardzo życie Cię doświadczyło .
Szczęśliwa byłaś tylko jako dziecko oraz potem przez kilka lat małżeństwa aż do wybuchu wojny .
Od 1939r.przeżywałaś koszmar niepewności, strachu przed wywózką na wschód ,troskę o niepewny los całej rodziny (brak wiadomości od męża,zapewnienie bytu starej matce oraz trzem nieletnim synom ).Kiedy zdawało się, że panujesz nad sytuacją , za namową znajomej wyjechaliście do Warszawy i tam w Powstaniu Warszawskim dokonało się dla Ciebie to najstraszniejsze - straciłaś dwóch starszych synów Ryszarda i Jerzego.
Już nigdy nie uśmiechnęłaś się, byłaś stale smutna
i nawet najmłodszy syn, który ocalał nie potrafił
się do Ciebie przebić.
Tragiczne przeżycia wpłynęły na Twoje zdrowie .
Teraz oceniam, że zabił Cię smutek wyzierający z Twoich oczu na jedynej powojennej fotografii.
Mamo ! Modlę się w Twojej intencji i myślę, że TAM
wreszcie jesteś szczęśliwa i uśmiechnięte. Spoczywaj w Pokoju !