"Ukończył szkołę powszechną i gimnazjum we Lwowie. Był aktywnym członkiem stowarzyszenia "Zarzewie" i tajnego skautingu. Studia w Wyższej Szkole Lasowej w Marych-Waisskirchen przerwał i 6 sierpnia 1914 roku zaciągnął się do 1 pp Legionów, z którym odbył całą kampanię wojenną. W bitwie pod Kamieńcem został ranny. Służbę w Legionach zakończył w stopniu sierżanta. Po rozwiązaniu Legionów powołany do armii austriackiej. W czerwcu 1918 roku podjął działalność w POW jako komendant podobwodu lubelskiego. W listopadzie 1918 roku wstąpił do 1 pp Legionów. W stopniu ppor. dowodził 3, a później 10 kompanią.
Po zakończeniu wojny nadal służył w 1 pp Legionów, jako dowódca kompanii, potem baonu. W roku 1920 awansowany do kolejnych stopni - porucznika i kapitana, a w roku 1924 do stopnia majora. W latach 1926-1928 dowodził baonem w SPPiech. W latach 1928-1930 był słuchaczem w WSWoj., po ukończeniu której wrócił do 1 pp Legionów na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W roku 1931 awansował do stopnia podpułkownika i został dyrektorem nauk w CWPiech. 10 lutego 1935 roku powierzono mu dowodzenie baonem morskim, a w listopadzie tego roku skierowano na stanowisko dowódcy 1 pp Legionów. W roku 1938 awansował do stopnia pułkownika.
Odznaczony także: Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi i medalami pamiątkowymi.
1 września 1939 roku wyruszył na wojnę, ranny 14 września pod Trzcińcem, dostał się do niewoli sowieckiej; osadzony w Starobielsku, zamordowany w Charkowie.

źródło: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 40.

"22 sierpnia 1920 r. pod Białymstokiem, gdy kilka dywizji bolszewickich usiłowało przedrzeć się na wschód przez słabe liczebnie oddziały 1 pp Leg., ppor. Burczak, mając do dyspozycji około 30 żołnierzy, nie pozwolił nieprzyjacielowi przedrzeć się przez broniony przez siebie odcinek. Atakowany, przechodził kilkakrotnie do kontrataku. Gdy na ul. Angielskiej został otoczony, bez pardonu uderzył na masy bolszewickie, biorąc 100 jeńców i 2 kaemy. Bezpośrednio po tym, otoczony nowymi watahami napływającymi od strony zachodniej, przebił się dwukrotnie, biorąc za każdym razem jeńców i kaemy. Kiedy po raz czwarty nieprzyjaciel zamknął mu drogę, poderwał upadających ze zmęczenia żołnierzy i atakiem na bagnety, idąc na czele swego pododdziału, przerwał otaczający go pierścień. Dzięki swej brawurze i przytomności umysłu przyczynił się do rozgromienia wroga.Za czyn ten otrzymał Order Virtuti Militari 5 kl. nr 782."

źródło: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 40.