"W Ostrowie Wielkopolskim ukończył 9 klas gimnazjum humanistycznego i zdał maturę. W latach 191201913 studiował prawo na uniwersytecie w Berlinie. Powołany do armii niemieckiej, walczył w jednostkach artylerii na froncie niemiecko-rosyjskim do maja 1918 roku. Podporucznik mianowany w roku 1917 po czym przeniesiony na front zachodni. W grudniu roku 1918 zdemobilizowany, a w styczniu 1919 roku zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 17 dac, z którym jako dowódca 1 baterii brał udział w walkach na froncie.
Awansowany do stopnia kapitana w roku 1920 po wojnie pełnił nadal służbę w 7 pac, w roku 1925 roku przeniesiony do SPRArt. w Śremie na stanowisko dowódcy baterii szkolnej. W roku 1928 awansowany do stponia majora. W latach 1929-1930 służył w SPRArt. we Włodzimierzu Wołyńskim jako dowódca dyonu. W roku 1931 wrócił do linii na stanowisko dowódcy dyonu i kwatermistrza w 8 pac. W roku 1934 jako zastępca dowódcy 2 pac otrzymał awans do stopnia podpułkownika.
Odznaczony także: Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych (dwukronie).
We wrześniu 1939 roku był komendantem SPRArt. Zagarnięty do niewoli sowieckiej, osadzony w Starobielsku, zamordowany w Charkowie."

źródło: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńśkich, Warszawa 2000, s. 50.

"30 maja 1920 r. został przydzielony ze swoją baterią do grupy piech. kpt. Nowaczyńskiego. Po zajęciu przez piechotę przyczółka mostowego w m. Krzywicze urządził natychmiast posterunek obserwacyjny na wieży kościoła, nie zwracając uwagi na to, że artyleria nieprzyjaciela sypie granat za granatem w najbliższe okolice kościoła. Widząc, że piechota nasza nie mogła poruszyć się naprzód, ponieważ nie pozwalały na to kaemy nieprzyjaciela, kierując osobiście ogniem swych haubic, kilkoma celnymi strzałami unieszkodliwił je. Obserwując, że nieprzyjaciel przygotowuje w pobliskich wioskach znaczne siły do kontrataku, skierował ogień swych haubic w tym kierunku, w wyniku czego gromadzące się kolumny nieprzyjaciela rozpierzchły się w panice. W międzyczasie artyleria nieprzyjaciela kierowała ogień na wieżę kościoła. Mimo, że szrapnele pękały w pobliżu okna wieży, z którego kierował ogniem, por. Chylewski nie opuścił stanowiska, lecz spokojnie kierował dalej ogniem swych dział. Stwierdzając, skąd strzela bateria nieprzyjaciela, ostrzelał ją i zmusił do milczenia.
Za czyny te odznaczony został Orderem Virtuti Militari 5 kl. nr 4725."

źródło: K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńśkich, Warszawa 2000, s. 50.

VM