Polski dowódca wojskowy
Dowódca 1 Pułku Szwoleżerów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
Szef Sztabu Komendy Okupacji Niemieckiej ZWZ
Szef Sztabu KG ZWZ
z-ca Komendanta Głównego ZWZ








Syn Leopolda Albrechta i Emmy Rozalii z domu Krieger.
Ukończył Szkołę Handlową we Włocławku, następnie rozpoczął studia w konserwatorium muzycznym w Petersburgu , których nie ukończył. Od 1911 r. był członkiem Związku Strzeleckiego w Petersburgu, służył w Legionach Polskich używając pseudonimu "Ozimiński". W lipcu 1917 r., podczas kryzysu przysięgowego został aresztowany, zdołał zbiec z transportu do obozu dla internowanych w Szczypiornie.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. piastował stanowisko urzędnika sekcji emigracji i pośrednictwa pracy w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, podczas której został dwukrotnie ranny.
W czasie kampanii we wrześniu 1939 r., walczył na czele 1 Pułku Szwoleżerów, w składzie Mazowieckiej Brygady Kawalerii. 29 września został wzięty do niewoli, z której z któraj zbiegł i przybył do Warszawy. W połowie października 1939 r. został zaprzysiężony do pracy konspiracyjnej w SZP/ZWZ.
Został aresztowany przez kieleckie Gestapo w początkowych dniach lipca 1941 r. w Warszawie, prawdopodobnie na skutek denuncjacji rotmistrza Przemysława Deżakowskiego, byłego oficera szwoleżerów. Torturowany przez kilka dni, załamał się i złożył obszerne zeznania dotyczące struktur i zadań oddziałów Komendy Głównej ZWZ, oraz informacje o dowódcach ZWZ. 27 sierpnia został zwolniony z więzienia z misją przekazania gen. Stefanowi Roweckiemu propozycji cichego porozumienia ZWZ z Niemcami i warunkiem dobrowolnego powrotu do Kielc (potwierdzonym oficerskim słowem honoru).
06.09. 1941 r. popełnił samobójstwo, unikając w ten sposób wykonania wyroku śmierci wydanego przez sąd polowy.
W działalności konspiracyjnej w okresie II wojny światowej była zaangażowana również jego rodzina.
Był mężem Marii z domu Pawłowska ?Maria?, ?Ciocia Maryla? (1895-1982), żołnierza batalionu AK ?Wigry?, organizatorki pomocy dla więźniarek KL Majdanek w Lublinie, wiceprezesa Polskiego Białego Krzyża.
Mieli dwoje dzieci, córkę Wandę ?Wanda? (1924-1983), walczyła jako żołnierz Szarych Szeregów i ZWZ/AK, była więżniem KL Majdanek, KL Auschwitz i KL Ravensbrück i syna Janusza Kazimierza ?Janosik? (1926-1944), żołnierza pułku AK "Baszta", więźnia Pawiaka (marzec-maj 1940)
Poległ w Powstaniu Warszawskim, został pochowany na Cmentarzu Czerniakowskim w Warszawie.






Oznaczenia




Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari IV klasa (pośmiertnie, 1942 r.)
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari V klasa
Krzyż Kawalerski Polonia Restituta
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)