Jan Daszewski

Jan Daszewski urodził się 5 kwietnia 1916 r. W wieku 20 lat wstąpił do wojska. Wybrał lotnictwo. Swoją przygodę z nim rozpoczął w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Szkołę ukończył po dwóch latach. Ukończył w stopniu podporucznika pilota. Otrzymał przydział do syreniego grodu. W stolicy stacjonował 1 Pułk Lotniczy. Jan latał w nim jako pilot eskadry myśliwskiej.
W pamiętnym nie tylko dla nas we wrześniu 1939 r. razem ze swoją eskadrą bronił nieba nad Warszawą. Jego eskadra wchodziła w skład Brygady Pościgowej. W piątym dniu wojny odniósł swoje pierwsze zwycięstwo. Zestrzelił w czasie walki powietrznej dwa nieprzyjacielskie samoloty. Były to Ju – 87 i Do – 17. Gdy chodzi o tego ostatniego zaliczono mu w 1/3. Nie strzelał sam do niego sam.
Po kapitulacji przez Rumunię dotarł do Francji. U boku francuskiego sojusznika podjął się dalszej walki ze wspólnym wrogiem. Latał bojowo. Po upadku Francji ewakuował się na Wyspę Ostatniej Nadziei. Tu przeszkolił się w lotach na brytyjskich samolotach. 2 sierpnia 1940 r. otrzymał przydział do polskiego dywizjonu. Został lotnikiem w 303 Dywizjonie Myśliwskim. Razem z „Kościuszkowcami” wziął udział w Bitwie o Wielką Brytanię. 7 września 1940 r. pozbawił Niemców jednego Do - 215 a drugą maszynę prawdopodobnie uszkodził. Sam jednak w tej walce został trafiony. Niemiec doszedł naszego myśliwca w okolicach ujścia Tamizy. Ranny ratował się skokiem na spadochronie. Został odwieziony do szpitala w Waldershire.
W 1941 r. wrócił do służby w powietrzu. Ponownie latał z 303. 20 kwietnia 1941 r. prawdopodobnie zestrzelił Me – 109.
Zginął śmiercią lotnika 4 kwietnia 1942 r. Tego dnia 303 razem z dwoma innymi polskimi dywizjonami poleciał w osłonie bombowców. Celem ich była stacja kolejowa s St. Omer. Myśliwce z 303, 316 i 317 związały się w walce z przeciwnikiem. Obie strony strzelały celnie. Wroga seria myśliwca sięgnęła samolotu Polaka.