Polski adwokat
Żołnierz Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" /WiN/
Działacz opozycji antykomunistycznej w PRL
Członek warszawskiego Koła Inteligencji Katolickiej /KIK/
Współpracownik Komitetu Obrony Robotników /KOR/
Członek NSZZ "Solidarność"
Współautor statutu NSZZ ?Solidarność?
Członek Naczelnej Rady Adwokackiej
Uczestnik obrad Okrągłego Stołu






Pochodził z rodziny prawniczej.
Ukończył gimnazjum im. J. Śniadeckiego w Kielcach, a następnie, podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach rozpoczął służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, a następnie w 22 Pułku Ułanów w Brodach. Jesienią 1936 r. powrócił do Warszawy, gdzie podjął pracę w Departamencie Wyznań Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. , walczył w 6 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Żółkiewskiego, 19.09.1939 r. został ciężko ranny. Po zakończonej kampanii został żołnierzem Służby Zwycięstwa Polski (SZP), ZWZ, AK.
Był działaczem struktur Delegatury Rządu RP na Kraj w Warszawie, w okresie 1943-1944 dowódca drużyny Kedywu KG AK
Brał udział w Powstaniu Warszawskim /I Obwód "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu AK, zgrupowanie "Bartkiewicz"/, szlak bojowy, Śródmieście Północ. Po kapitulacji Powstania wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną, powrócił do działalności podziemnej.
W okresie 1945-1946 wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego
Stronnictwa Pracy w Lublinie. Od 1946 r. w Zrzeszeniu WiN, komendant obwodu lubelskiego, od XI 1946 r. inspektor WiN w Lublinie. 22.03.1947 r. ujawnił się w Warszawie, podjął próbę ucieczki na Zachód. 16.09.1947 r. został aresztowany przez organa UB, następnie skazany wraz z mjr. Hieronimem Dekutowskim "Zaporą", kpt. Stanisławem Łukasikiem "Rysiem", por. Jerzym Miatkowskim "Zawadą" wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowy w Warszawie na karę śmierci, dzięki interwencji spowinowaconej z rodziną Nowickich Aldony Dzierżyńskiej, siostry Feliksa Dzierżyńskiego, zamienioną na dożywocie, więziony w AŚ Warszawa-Mokotów, następnie ZK w Rawiczu, Wronkach i Strzelcach Opolskich. W 1956 r. został zwolniony, w 1957 r. zrehabilitowany. Od 1959 r. pracował jako adwokat, od 1961 r. byl członkiem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej (KIK). W latach 60 XX w. obrońca w procesach rehabilitacyjnych żołnierzy AK i WiN oraz w procesach politycznych. W 1969 r. został pozbawiony czasowo prawa wykonywania zawodu. na prośbę ks. prymasa Stefana kardynała Wyszyńskiego objął funkcję doradcy prawnego Episkopatu Polski. W 1971 r. był obrońcą w procesie członków konspiracyjnej organizacji "Ruch". W 1975 r. sygnatariusz Listu 59 do Sejmu PRL przeciw planowanym zmianom w Konstytucji. Od 1977 współpracownik Biura Interwencyjnego KOR, KSS KOR. W 1980 współtwórca dokumentu Raport Madrycki. O przestrzeganiu praw człowieka i obywatela w Polsce. W sierpniu 1980 r. w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, przyjechał z Wiesławem Chrzanowskim i Stefanem Kurowskim, współautor statutu NSZZ "Solidarność". W latach 1981-1985 członek Naczelnej Rady Adwokackiej.
Po wprowadzeniu stanu wojennego 13.12.1981 r. prowadził rozległą działalność w Prymasowskiej Radzie Społecznej, obrońca w procesach przywódców KPN, działaczy KSS KOR, działaczy podziemia, Radia ?S?. W 1983 r. został zmuszony do przejścia na emeryturę. W lutym 1984 r. autor Listu otwartego do gen. Wojciecha Jaruzelskiego "Wolskiego", w którym protestował przeciw bezprawiu SB, wszczęto przeciw niemu postępowanie karne pod zarzutem poniżania naczelnych organów władzy państwowej, umorzone na mocy amnestii. Od 1986 r. członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa W. Jaruzelskim, gdzie domagał się wyjaśnienia zbrodni NKWD na polskich jeńcach w Katyniu i w innych miejscach. W maju 1988 r. był doradcą Lecha Wałęsy "Bolek" podczas strajku w Stoczni Gdańskiej. W 1989 r. uczestnik obrad plenarnych Okrągłego Stołu oraz zespołu d/s reform politycznych po stronie koalicyjno-rządowej.
Był mężem (ślub 21,10.1939 r., Warszawa) Ireny z domu Joszko, pochodzącej ze starej kresowej rodziny która zamieszkiwała północno wschodnie rubieże Rzeczpospolitej Obojga Narodów broniąc ich przed stałymi napaściami Moskwy, Szwedów czy Tatarów.
Zmarł w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 195, rząd 5,6, miejsce 28,29,30).





Odznaczonenia



Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)

Źródła:

1.	Encyklopedia Solidarmości