Polski polityk II RP
Pezes Rady Ministrów II RP
Poseł na Sejm II RP 3 kadencja (1930-1935)
Poseł na Sejm II RP 4 kadencja (1935-1938)
Poseł na Sejm II RP 5 kadencja (1938-1939)
Wolnomularz, członek loży wolnomularskiej Wielkiej Loży Narodowej Polski






Syn Wincentego, powstańca styczniowego 1863 r., sędziego pokoju w Gąbinie i Anny z domu Wójcicka.
Ukończył gimnazja w Łowiczu i Kielcach, a w 1904 r. został studentem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Za udział w manifestacji niepodległościowej został aresztowany, w wyniku czego studia musiał kontynuować ma Uniwersytecie Jagielońskim, które ukończył w 1911 r.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, pełnił funkcję naczelnego lekarza 1 PP Legionów Polskich. Następnie był naczelnym lekarzem 5 PP i 7 PP LP. Wraz z I Brygadą przeszedł cały szlak bojowy, szczególnie wyróżniając się w czasie walk pod Kostiuchnówką w lipcu 1916 r. W 1917 r. po kryzysie przysięgowym znalazł się w obozie w Beniaminowie. Po zwolnieniu z obozu podjął pracę lekarza na kopalni "Saturn" w Czeladzi, a w listopadzie 1918 r. był uczestnikiem rozbrajania oddziałów niemieckich w Zagłębiu, został komendantem armii polskiej na terenie Zagłębia. Zajmował się rozbrajaniem oddziałów utworzonej przez SDKPiL oraz PPS-Lewicę Czerwonej Gwardii.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych podjął pracę w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Następnie ukończył studia w Wyższej Szkole Wojskowej w Paryżu. Po przewrocie majowym, zostaje ministrem spraw wewnętrznych, urząd pełni do 1931 r. Potem ponownie przenosi się do Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdzie jest wiceministrem. W 1930 r. wybrany został posłem z listy państwowej. Do parlamentu wybierany był również w wyborach w 1935 i 1938 r. 15.05.1936 r. zostaje premierem rządu II RP.
Po wybuchu II wojny wygłosił w Sejmie przemówienie, 07.09.1939 r. opuścił Warszawę, skąd przez Łuck dotarł do Kut na granicy polsko-rumuńskiej. Po ataku Armii Czerwonej opuścił Polskę, po czym złożył dymisję z funkcji premiera, którą przyjął prezydent Władysław Raczkiewicz, był najdłużej urzędującym premierem Polski w okresie międzywojennym. Został internowany w Rumunii, w czerwcu 1940 r. zbiegł z internowania i przedostał się do Turcji. Jego prośby o przyjęcie do Wojska Polskiego były przez gen. Sikorskiego systematycznie torpedowane, po interwencji prezydenta Władysława Raczkiewicza, uzyskał zgodę na przyjazd do Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie, przez kilka miesięcy zajmował się inspekcją sanitarną jednostek i instytucji Wojska Polskiego stacjonujących na tym obszarze, do końca wojny pozostawał niestety bez przydziału. W tym czasie prowadził prywatną praktykę lekarską.
Po zakończeniu II wojny pozostał na emigracji, przeniósł się do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Londynie.
Był trzykrotnie żonaty, po raz pierwszy (ślub 15.02.1909 r.) z Jadwigą z domu Szoll, z którą miał syna Miłosza (1911-1938), po raz drugi (ślub w styczniu 1926 r.), po przejściu na kalwinizm, z Germaine Susanne Coillot , Francuzką, po raz trzeci i już ostatni (ślub cywilny w 1946 r.) z Jadwigą Dołęgą Mostowicz, ślub kościelny miał miejsce w 1957 r., po śmierci pierwszej żony.
Zmarł w Londynie, początkowo pochowany został na cmentarzu w Brompton k/Londynu,, 08.06.1990 r. Jego zwłoki przeniesiono na Cmentarz Powązkowski w Warszawie.



Odznaczenia


Order Orła Białego III klasy
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (V klasa)
Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi
Złoty "Wawrzyn Akademicki"
Odznaka "Znak Pancerny",
Medal za Długoletnią Służbę
Krzyż Oficerski Legii Honorowej
Order Białego Orła III klasy
Wielka Wstęga Orderu św. Sawy (Królestwo Jugosławii)
Wielka Wstęga Cesarskiego Orderu Lwa i Słońca ?Neszan Homayeun? (Persja)
Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy ?Neszan Stor? (Królestwo Afganistanu)