Polski dowódca wojskowy
Żołnierz Legionów Polskich
Polityk okresu II RP





Syn Florentyna Osińskiego, właściciela fabryki maszyn rolniczych i Anieli z domu Wójcicka.
Uczył się Szkole handlowej w Radomiu, następnie podjął studia na Wydziake Mechanicznym Politechniki w Gothen Anhalt (Niemcy). Od 1912 r. był członkiem Związku Strzeleckiego (ZS), a od 1914 r. pełnił służbę w Legionach Polskich (1 kompania kadrowa) potem w 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym w 1917 r. był internowany w Szczypiornie, gdzie pełnił funkcję komendanta obozu, następnie w Łomży. W 1918 r. organizator Związku Pogotowia Wojskowego w Radomiu, potem w POW w Warszawie.
Po odzyskaniu prezez Polskę niepodległości wstępuje w szeregi w Wojska Polskiego, gdzie zostaje organizatorem Szwadronu Radomskiego, potem był oficerem 11 Pułku Ułanów Legionowych im. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza.
W 1921 r. został przeniesiony do rezerwy, prowadził po ojcu fabrykę maszyn rolniczych w Radomiu.
W 1930 r. uzyskał mandat poselski z listy nr 1 (BBWR) w okręgu wyborczym nr 19 (Radom), w 1935 r. zdobył mandat w okręgu wyborczym nr 32 (Radom), od 1932 r. był sekretarzem generalnym Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR).
Pełnił szereg ważnych funcji społecznych, był Prezesem Zarządu Okręgowego Związku Legionistów Polskich w Radomiu oraz członek ZG Związku Legionistów Polskich. Współtwórca konstytucji kwietniowej z 1935 r., sekretarz Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Piłsudskiego i Komitetu Uczczenia Pamięci Walerego Sławka w 1939 r.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. służył w Warszawskiej Brygadzie Pancerno-Motorowej i w Grupie Operacyjnej Kawalerii płk. W. Andersa. Po kapitulacji przbywał w niewoli niemieckiej w Oflag II C Woldenberg (Dobiegniew).
Po powrocie do Radomia w 1945 r. prowadził swój zakład (spółdzielczy, a od 1946 r. prywatny, w 1951 r. został upaństwowiony), następnie pracuje jako chałupnik produkujący zabawki, od 1975 r. inspektor Miejskiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki. Współzałożyciel Radomskiego Towarzystwa Naukowego w 1962 r., prezes Klubu Miłośników Radomia, współpracownik Muzeum Regionalnego i PTTK.
Był żonaty z Zofią z domu Nachtlicht, małżeństwo bezdzietne.
Zmarł w Radomiu, został pochowany na Cmentarzu w Radomiu (kwatera legionistów).




Odznaczenia



Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Niepodległości z Mieczami
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)

Źródła:

1.	Mjr Michał Tadeusz Brzęk-Osiński www.szwadron.radom.pl/index.php?option=com_content...id...?