Polski dowódca wojskowy
Oficer KG AK Oddział V (Łączności)
Szef Oddziału V KG AK
z-ca Szefa Sztabu KG AK d/s Łączności i Dowodzenia
W PRL-u działacz opozycji (ROPCiO)




Syn Wincentego Czachowskiego i Tekli z domu Gacek.
W młodości należał do "Zarzewia" i Polskich Drużynach Strzeleckich. Od sierpnia 1914 służył w I Brygadzie Legionów Polskich, po "kryzysie przysięgowym" został internowany w obozie w Szczypiornie. Z obozu został zwolniony w 1917, po zwolnieniu z obozu został zastępcą komendanta Obwodu Miechów Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), następnie komendantem Obwodu Słomniki oraz dowódcą lotnych oddziałów bojowych w Podokręgu Miechów.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego, w 1921 uczestnik III powstania śląskiego, W latach 1926-1928 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, otrzymał przydział służbowy do 7 Dywizji Piechoty w Łodzi na stanowisko oficera sztabu. W 1929 r. został komendantem Okręgu Nr IV Łódzkiego Związku Strzeleckiego i oficerem do prac Przysposobienia Wojskowego w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. Jesienią 1932 r. został przeniesiony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisko szefa sztabu Komendy Głównej Związku Strzeleckiego. Latem 1934 r. został przeniesiony do 85 Pułku Piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko d-cy batalionu, w 1936 r. został szefem Oddziału Wyszkolenia w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) w Warszawie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. był szefem sztabu 18 Dywizji Piechoty ze składu SGO ?Narew?, dowodzonej przez pułkownika Stefana Kosseckiego. Po udziale w kampanii wrześniowej przeszedł do konspiracji. Był szefem Oddziału V Łączności i zastępcą szefa sztabu KG AK. Jako szef Oddziału odegrał kluczową rolę w tworzeniu i rozbudowywaniu łączności technicznej oraz odbioru zrzutów ludzi, sprzętu, poczty i pieniędzy.
Uczestnik Powstania Warszawskiego /KG AK, szef Oddział V (Łączności), z-ca Szefa Sztabu KG AK/, szlak bojowy Wola-Stare Miasto-kanały-Śródmieście Północ. Podczas walk został ciężko ranny podczas bombardowania gmachu PKO przy ul. Jasnej 9. Do końca Powstania leczył się w szpitalu przy ul. Lwowskiej 13.
Po kapitulacji Powstania opuścił stolicę z ludnością cywilną z zamiarem kontynuowania działalności konspiracyjnej, jednak dostał się do obozu w Pruszkowie, następnie do obozu w Braunschweig, wreszcie skierowany został na roboty przymusowe do Wendeffen k/Wolfenbüttel. W grudniu 1944 r. został zwolniony, ze względu na zły stan zdrowia. Wrócił do kraju, gdzie nawiązał kontakt z KG AK w Częstochowie.
W styczniu 1945 r. został aresztowany przez sowieckie NKWD w okolicach Częstochowy, był internowany przez Sowietów w Kazachstanie. Po powrocie do Warszawy prowadził wspólnie z płk. Janem Mazurkiewiczem i płk. Janem Gorazdowskim "Bazar Krajowy" przy ul. Nowogrodzkiej 26. Ponownie aresztowany 13.01.1949 r., wyrokiem Rejonowego Sądu Wojskowego w Warszawie skazany na 15 lat więzienia. W 1956 r. uwolniony i zrehabilitowany. Po rehabilitacji nie podjął już pracy zawodowej, ze względu na zły stan zdrowia. Od 1967 r. przebywał na rencie dla zasłużonych. W latach 70 XX w. był kierownikiem Komisji Historycznej 18 Dywizji Piechoty.
W ostatnich latach życia, uczestnik Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO).
Zmarł w Warszawie



Odznaczenia


Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari (IV klasa)
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Srebrny Krzyż Zasługi