Polski polityk i żołnierz
Szef Biur Wojskowych KG ZWZ/AK




Syn Michała Muzyczki, podoficera Armii Monarchii Austro-Węgierskiej, laboranta w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Jagielońskiego i Anastazji z domu Stochmańska.
Uczył się w Gimnazjum oo. Jezuitów w Krakowie. Służył w Legionach Polskich w 3 PP II Brygady (od grudnia 1916 r.). Internowany w lutym 1918 r. na Węgrzech, w maju został wysłany na front włoski i wcielony do 20 PP Armii Monarchii Austro-Węgierskiej z której zbiegł do Krakowa i wstąpił do POW.
Od listopada 1918 r. służył w odrodzonym Wojsku Polskim. Uczestnik "buntu" gen. Lucjana Żeligowskiego (październik 1920 r.). Zaangażował się w tym samym czasie w działalność Związku Strzeleckiego.
Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 r., samorzutnie objął funkcję komisarycznego prezydenta Inowrocławia, a następnie wchodził w skład sztabu Dowódcy Etapów Armii "Pomorze" i "Poznań" gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego. Kontuzjowany w bitwie pod Bzurą, dostał się do niewoli niemieckiej, ale zdołał zbiec z obozu w Łodzi i przedostać się do Krakowa. W konspiracji od końca września 1939 r. był współorganizatorem i potem komisarzem d/s walki cywilnej Organizacji Orła Białego (OOB). Po scaleniu OOB ze Związkiem Walki Zbrojnej (luty - marzec 1940) wyjechał do Warszawy.
Kiedy w marcu 1941 r. KG ZWZ przystąpiła do tworzenia odrębnego aparatu administracji, został Szefem Biur Wojskowych ("Zeszyt"/"Teczka"/Głóg"/"Róża") w KG ZWZ/AK. Aparat ten obejmował Biura Wojskowe (na szczeblu KG ZWZ/AK), Wydziały Wojskowe (na szczeblu Obszarów i Okręgów) i Referaty Wojskowe (na szczeblu Obwodów), licząc wiosną 1943 r. około 15.000 pracowników. Funkcję Szefa Biur Wojskowych pełnił do sierpnia 1944 r., jednocześnie od października 1940 r. zajmując się organizowaniem Wojskowej Administracji Ziem Nowych i Wojskowego Korpusu Służby Bezpieczeństwa (WKSB).
Uczestnik Powstania Warszawskiego, szlak bojowy, Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście Północ - Śródmieście Południe, 25.09.1944 r. został mianowany p.o. szefa administracji w Delegaturze MON. Po kapitulacji Powstania przebywał w Stalagu VIII B Lamsdorf i Oflagu II C Woldenberg, po wyzwoleniu z niewoli powrócił do kraju w lutym 1945 r.
Współorganizator Zrzeszenia "WiN" we wrześniu 1945 r. Aresztowany 22.12.1945 r. w Krakowie, w procesie kierownictwa "WiN" został skazany na 10 lat więzienia, w 1947 r. "prezydent RP" Bolesław Bierut zmniejszył mu wymiar kary do 6 lat. Zwolniony z więzienia 23.12.1948 r., pracował jako urzędnik w Krakowie. Ponownie aresztowany 20.10.1950 r., wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy został skazany na 5 lat więzienia, zwolniony 25.09.1954 r. Postanowieniem Sądu Najwyższego z 8 czerwca 1957 r. został zrehabilitowany. Po odzyskaniu wolności pracował w Spółdzielni "Scenotechnika" w Krakowie.
Zmarł w Krakowie, został pochowany na stołecznych Wojskowych Powązkach.



Odznaczenia


Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Krzyż Niepodległości
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami

Źródła:

1.	Marek Ney-Krwawicz, "Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945", Instytut Wydawniczy PAX, W-wa 1990
2.	Andrzej K. Kunert, "Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944", W-wa 1987