Porucznik piechoty, "Cichociemny", Michał Busłowicz, pseudonim "Bociek", "Janusz-Bociek".
Urodzony 27 maja 1912 roku w Krzemienicy, powiat wołkowyski. Syn Józefa i Emilii z domu Świnder.
W roku 1939 w 77 pułku piechoty, jesienią aresztowany w Wołkowysku, zdołał uciec na Węgry. Następnie znalazł się w Wojsku Polskim we Francji, przebywał także w Afryce, na Gibraltarze i w końcu w Wielkiej Brytanii, gdzie został przeszkolony w dywersji.
Zrzucony nad Polską w nocy z 16 na 17 lutego 1943 roku. Został przydzielony do Obszaru Armii Krajowej Białystok, jako oficer do specjalnych zleceń szefa sztabu Obszaru. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, walczył na Starym Mieście w Brygadzie Zmotoryzowanej "Młot" i tam został ranny w dniu 19 sierpnia. Pięć dni później wykonywał obowiązki jako oficer broni "Grupy Północ". Dowodził ostatnim patrolem osłonowym na placu Krasińskich, potem na Śródmieściu był dowódcą I plutonu w resztce baonu "Wigry".
Po upadku Powstania Warszawskiego dostał się do niewoli niemieckiej. W grudniu roku 1944 udało mu się uciec z obozu w Bergen-Belsen, jednak został ujęty na terenie Holandii. W drodze do obozu ponownie próbował uciekać, tym razem z pociągu, niestety został zastrzelony.

Źródła:

1.	J. Tucholski, Cichociemni, Warszawa 1985, s. 298.
2.	Wikipedia