Instruktorka Przysposobienia Wojskowego Kobiet
Członek ZG Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny
Polski polityk
Senator II RP 4 kadencja (1935-1938)
Żołnierz SZP/ZWZ/AK






Córka Zdzisława Leona Strzednickiego, adwokata i Pauliny z domu Tomaszewicz.
Ukończyła w 1904 r. II Gimnazjum Żeńskie w Warszawie i Szkołę Nauk Politycznych w Krakowie (1911-1913).
W 1911 r. była współzałożycielką kobiecej Drużyny Strzeleckiej. W czasie I wojny światowej pracowała w szpitalach polowych i Oddziale Wywiadowczym I Brygady Legionów Polskich, współorganizowała POW we Lwowie i była kurierem z Warszawy do Kijowa. W okresie 1922-1923 działała wśród robotników polskich w Bochum, Essen, Dortmundzie, Szczecinie i Berlinie, 1924-34 pracowała w Dyrekcji Funduszu Bezrobocia.
Po wybuchu II wojny światowej w dyspozycji prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego, włączyła się do niepodległościowej konspiracji, współpracowała z gen. Michałem Karaszewiczem Tokarzewskim tworzącym Służbę Zwycięstwu Polsce (SZP). W kwietniu 1942 r. została powołana do kadry przywódczyń tworzonego kobiecego oddziału dywersyjno-sabotażowego "Dysk". Następnie przeniesiono ją do służby kurierskiej, przewoziła materiały wywiadowcze na trasie Warszawa-Wiedeń-Heidelberg. Za jej pośrednictwem wysłano do Londynu raport w sprawie fabryki rakiet V1 i V2 w Peenemunde. W 1943 r. podczas pobytu w Wiedniu wpadła w ręce niemieckiego Gestapo, w więzieniu torturowana, nikogo nie zdradziła.Próbowała bezskutecznie popełnic samobójstwo. W lutym 1945 r. rozpoczął się proces, po którym wraz z grupą innych osób została skazana na karę śmierci za zdradę główną. Została uratowana dzięki gorączce i podejrzeniu o tyfus, kat obawiał się wykonać wyrok na chorej, aby samemu się nie zarazić. Opuściła więzienie po zajęciu Wiednia przez sowiecką Armię Czerwoną. W październiku 1945 r. wróciła do Warszawy, pozbawiona ocalałego z wojny przedwojennego mieszkania, żyła w skrajnie ciężkich warunkach bytowych, po dwuletnim pobycie w gestapowskim więzieniu zdrowie miała zrujnowane. Straciła zęby, częściowo wzrok i słuch, miała uszkodzoną wątrobę.
Była dwukrotną mężatką, pierwszy mąż Stanisław Długosz (1891-1915) poeta legionowy, działacz polityczny, drugi mąż ppłk WP II RP dr n. med. Adolf Maciesza "Gintowt" (1878-1929), lekarz patolog, antropolog, osobisty lekarza Józefa Piłsudskiego, poseł II RP
Zmarła w Warszawie, została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 186-V-5/6).





Odznaczenia



Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie)
Krzyż Armii Krajowej (pośmiertnie)