gen. bryg. WP II RP dr med. Stanisław Rouppert "Teodor"
Członkowie Związku Strzeleckiego 1910-1914, Legiony Polskie (1914–1918), Osoby znane z życia publicznego, Pierwsza Kompania Kadrowa, Uczestnicy I Wojny Światowej, Uczestnicy wojny polsko - bolszewickiej 1919-1921, Zasłużeni działacze społeczni |
Data urodzenia / odejścia:
|
*piątek, 15-04-1887 †poniedziałek, 13-08-1945
|
|
Kalendarium:
|
Nie żyje od 76 lat. Żył 58 lat (21304 dni).
|
|
Miejsce urodz. / zamieszkania:
|
Warszawa / Warszawa, Kraków,
|
|
Miejsce śmierci / pochówku:
|
Edynburg / Cmentarz Powązkowski w Warszawie
|
|
Rodzice:
|
brak danych
|
|
Współmałżonek:
|
brak danych
|
|
Dzieci:
|
brak danych
|
|
Wspomnienia:
|
0 |
|
Bliscy:
|
0 zobacz bliskie osoby
|
|
Osoby oddające hołd:
|
4 zobacz pełną księgę
|
|
Profil stworzony przez:
|
Jurgis, 2015-12-25
|
|
Polski lekarz
Lekarz naczelny I Brygady Legionów Polskich
Wiceprzewodniczący Rady Naukowej Wychowania Fizycznego (1927-1939)
Przewodniczący Komisji Lekarskiej Rady Naukowej Wychowania Fizycznego (1927-1939)
Działacz sportowy
Członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (1931-1945)
Syn Henryka Roupperta (1858-1920), lekarza i Teodory z domu Chełchowska (1856-1917).
Wykształcenie zdobywał w w Warszawie, gdzie rozpoczął studia. Relegowany z uczelni za udział w strajku szkolnym w 1905 r. przeniósł się do Krakowa. Działał tam w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W sierpniu 1914 r. uczestniczył w kursie oficerskim w Oleandrach pod Krakowem. W latach 1914-1917 był szefem służby zdrowia-lekarzem naczelnym I Brygady Legionów Polskich, oraz lekarzem 1 Pułku Piechoty na froncie. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie.
Od listopada 1918 r. w służbie zdrowia Wojska Polskiego, do marca 1919 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego ?Lublin?, od marca do listopada 1919 szef sanitarny garnizonu Warszawa. Od listopada 1919 do lutego 1924 zastępca szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego ?Warszawa? / Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Od lutego 1924 do sierpnia 1926 wykładowca w Wojskowej Szkole Sanitarnej w Warszawie.
Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się do Francji. W okresie 1939-1940 przebywał w obozie oficerskim Cerizay (miejscowość i gmina we Francji, w regionie Poitou-Charentes, w departamencie Deux-S?vres). Po ewakuacji do Anglii, do stycznia 1942 r. był bez przydziału, następnie został osadzony w obozie Rothsay (wyspa Bute, Szkocja). Od stycznia 1942 w stanie nieczynnym. Osiadł w Szkocji, gdzie zmarł.
Był żonaty z Marią z domu Jędrzejowska, miał dwóch synów, Stanisława Henryka (1912?1966) i Bolesława Józefa (1920?1944).
Zmarł w Edynburgu,
został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Edynburgu (Szkocja), u progu III Rzeczypospolitej Jego doczesne prochy złożono w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 66, rząd 4, miejsce 10).
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Medal X-lecia Odzyskanej Niepodległości
Order Estońskiego Czerwonego Krzyża I klasy (Estonia)
Order Estońskiego Czerwonego Krzyża II klasy (Estonia)
Order Krzyża Orła II klasy (Estonia)
Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wojskowej (Hiszpania)
Złoty Medal Czerwonego Krzyża (Hiszpania)
Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia)
Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia)
Wielki Oficer Orderu Korony (Rumunia)
Złoty Krzyż Zasługi Sanitarnej (Rumunia)