gen. dyw. WP II RP Stanisław Seweryn Burhardt "Bukacki"
Członkowie Polskich Drużyn Strzeleckich, Członkowie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), Członkowie Związku Strzeleckiego 1910-1914, Legiony Polskie (1914–1918), Osoby znane z życia publicznego, Pierwsza Kompania Kadrowa, Uczestnicy I Wojny Światowej, Uczestnicy II wojny światowej, Uczestnicy kampanii wrześniowej 1939, Uczestnicy wojny polsko - bolszewickiej 1919-1921, Żołnierze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie |
Data urodzenia / odejścia:
|
*środa, 08-01-1890 †sobota, 06-06-1942
|
|
Kalendarium:
|
Nie żyje od 80 lat. Żył 52 lata (19141 dni).
|
|
Miejsce urodz. / zamieszkania:
|
Cannes (Francja) / Częstochowa, Lwów, Warszawa, Paryż,
|
|
Miejsce śmierci / pochówku:
|
Edynburg (Szkocja) / Cmentarz w Edynburgu
|
|
Rodzice:
|
brak danych
|
|
Współmałżonek:
|
Jadwiga Burhardt-Bukacka Beck (Sałkowska)(ślub ??-??-1919) |
|
Dzieci:
|
brak danych
|
|
Wspomnienia:
|
0 |
|
Bliscy:
|
0 zobacz bliskie osoby
|
|
Osoby oddające hołd:
|
9 zobacz pełną księgę
|
|
Profil stworzony przez:
|
Jurgis, 2015-12-27
|
|
Polski dowódca wojskowy
Szef Sztabu Generalnego i Sztabu Głównego WP (1926 r.)
Polityk
Syn Jana Krzysztofa Burchardta i Salomei Otylii z domu Dąbkowska.
Uczył się do gimnazjum w Częstochowie, a następnie rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Od 1906 r. brał udział w ruchu niepodległościowym.Członek Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", Związku Strzeleckiego (ZS), Polskich Drużyn Strzeleckich. Przyprowadził Drużyniaków na Oleandry, dowódca 3 plutonu1 Kompanii Kadrowej, brał udział we wszystkich potyczkach oddziału a potem 1 Brygady Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie, wyszedł jako jeden z ostatnich. Komendant Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) na terytorium Okupacji austriackiej, następnie szef sztabu Dowództwa Wojska Polskiego przy rządzie lubelskim, potem szef sztabu DOG Lublin, a następnie DOG Warszawa. W wojnie polsko-bolszewickiej, dowodząc 8 DP bronił stolicy przed nawałą hord bolszewickich w VIII 1920 r.
W Wojsku Polskim po zakończeniu działań wojennych pełnił szereg ważnych funkcji dowódczo-sztabowych, był
szefem III Oddziału Sztabu Generalnego, dowódcą oddziałów wojskowych w maju 1926 r. stojących po stronie Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego, był szefem Sztabu Generalnego WP gen. Gustawa Orlicz Dreszera, wiceministrem Spraw Wojskowych, w latach 1933-1935 z-cą szefa Sztabu Generalnego WP następnie Inspektorem Armii.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. został mianowany szefem Polskiej Misji Wojskowej we Francji, gdzie w okresie 1939-1940 przewodniczył Komisji Regulaminowej. Po jej zakończeniu uczestniczył w ewakuowaniu oddziałów polskich z Francji do Wielkiej Brytanii, a następnie został dowódcą Obozów i Oddziałów WP w Szkocji. Na skutek intryg w kołach wojskowych został odwołany z pełnionej funkcji. Wówczas to wycofał się z życia wojskowego i politycznego.
Był dwukrotnie żonaty, z Jadwigą Sałkowską (1896-1974) oraz z Matyldą Luizą z Szulców Kwiatkowską (1929), z pierwszego związku miał córkę Joannę (ur.1920).
Zmarł w Edynburgu i tam też został pochowany.
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi
Znak oficerski ?Parasol?
Odznaka ?Za wierną służbę?
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (GISZ)
Krzyż Komandorski Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (Francja)
Krzyż Żelazny II klasy (Niemcy)