Polski pisarz, poeta, dramaturg, tłumacz żydowskiego pochodzenia
Honorowy Obywatel Zakopanego




Syn Ludwika Brandstaettera i Marii.
Ukończył szkołę powszechną oraz Gimnazjum Męskie im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie, maturę zdał w Krakowie w 1924 r. Następnie
w latach 1924-1929 studiował filologię polską na UJ (dyplom 1929 r.), doktorat z filozofii (1931 r). W latach studenckich zadebiutował wierszem "Elegia o śmierci Sergiusza Jesienina" opublikowanym na łamach "Kuriera Literacko Naukowego". Współpracował także z innymi czasopismami jako poeta i publicysta, w 1928 r. wydał debiutancki tomik "Jarzma". Po zakończeniu studiów w latach 1929-1931 przebywał na rządowym stypendium w Paryżu. Po powrocie z Paryża zamieszkał w Warszawie. Tam przez rok pracował jako nauczyciel języka polskiego, podjął też pracę literacką i publicystyczną w "Kurierze Literacko Naukowym" oraz "Miesięczniku Żydowskim".
Po wybuchu II wojny światowej pisarz przeniósł się do Wilna, opuścił Wilno z powodu zainteresowania się Jego osobą przez sowieckie NKWD, przez Moskwę, Baku, Iran i Irak dotarł do Jerozolimy. Tam początkowo współpracował z hebrajskimi wydawnictwami, prasą i teatrem, później rozpoczął pracę w nasłuchu radiowym Polskiej Agencji Telegraficznej (PAT). Podczas pobytu w Jerozolimie zmienił wyznanie z judaizmu na katolicyzm, następnie wyjechał do Egiptu, a stamtąd do Rzymu, tam przyjął chrzest. W latach 1947-1948 był attaché kulturalnym przy ambasadzie RP w Rzymie.
W 1948 r. wrócił do Polski i zamieszkał w Poznaniu, został kierownikiem literackim Teatru Polskiego, a później Teatru Wielkiego. Był wiceprezesem Oddziału Poznańskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1950 r. wyjechał do Zakopanego, gdzie przez 10 lat był przewodniczącym Rady Kultury przy Miejskiej Radzie Narodowej. W tymże roku został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1960 r. powrócił do Poznania, gdzie poświęcał się wyłącznie twórczości literackiej. Zajmował się też przekładami Szekspira oraz Starego i Nowego Testamentu.
Był dwukrotnie żonaty, w 1940 r. poślubił w Wilnie żydówkę Tamarę z domu Karren, w 1946 r. rozszedł się na mocy "Przywileju św. Pawła", który umożliwia przeprowadzenie rozwodu, jeśli jeden z małżonków przyjmuje chrzest, a drugi zdecydowanie pozostaje wyznawcą religii niechrześcijańskiej oraz nie zamierza pozostawać w związku małżeńskim z ochrzczonym. 15.12.1946 r. przyjął chrzest z rąk oo. Paulinów, a 21.12.1946 w Kościele oo. Paulinów w Rzymie poślubił Reginę Irenę z domu Wiktor h. Brochwicz z Woli Sękowej, sekretarkę ambasadora polskiego w Rzymie, prof. Stanisława Kota.
Zmarł na zawał serca w Poznaniu, został pochowany wraz z żoną na Cmentarzu Komunalnym na Miłostowie w Poznaniu, mszę pogrzebową w kościele dominikanów celebrował ks. abp Jerzy Stroba, telegram kondolencyjny wystosował papież św. Jan Paweł II.





Odznaczenia



Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski