Polski działacz polityczny
Minister
Poseł na Sejm II RP 2 kadencja (1928-1930)
Członek Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS)
Współpracownik Józefa Piłsudskiego
Wolnomularz






Syn Medarda Downarowicza h. Przyjaciel, ziemianina, uczestnika Powstania Styczniowego, Sybiraka i Stefanii z domu Hornowska.
Ukończył Gimnazjum w Radomiu, Wilnie, Mariampolu i Libawie, egzamin maturalny zdał w 1901 r. eksternistycznie w Pskowie. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki we Lwowie, w latach 1908-1914 studiował w Instytucie Solvaya w Brukseli (dyplom inż. handlowego) i równocześnie był słuchaczem Wydziału Nauk Społecznych tamtejszego uniwersytetu. W okresie 1903-1904 był członkiem Centralnego Komitetu ?Promienistych?. W 1904 r. został członkiem lwowskiej sekcji PPS. Od tego samego czasu przebywał nielegalnie w Warszawie, gdzie od 1905 r. organizował struktury bojowe Organizacji Bojowej PPS, uczestniczył w wielu akcjach zbrojnych. 04.10.1905 r. został aresztowany i skazany na 3 lata katorgi. Wywieziony do Aleksandrowska pod Irkuckiem, skąd zbiegł w 1908 r. przy pomocy brata Kazimierza i przyszłej żony.
Podczas I wojny światowej w I Brygadzie Legionów Polskich, od 1915 w Centralnym Komitecie Narodowym, Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) i Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Niepodległościowych. Aresztowany przez Niemców w 1917 r. i więziony przez kilka miesięcy, następnie był członkiem Konwentu Organizacji "A" i Stronnictwa Niezawisłości Narodowej.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości objął stanowiski ministra skarbu w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej w Lublinie (06.11-11.11.1918 r.), następnie był ministrem kultury i sztuki (17.11.1918 r.-16.01.1919 r.), potem został mianowany delegatem Naczelnika Państwa do Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu.
Jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. W okresie 1920-1921 był redaktorem i wydawcą pisma "Naród", w 1927 r. został radnym miejskim w Warszawie. Od 1931 r. pracował na kierowniczych stanowiskach w zarządach Kas Chorych w Radomiu i Warszawie, był członkiem Centralnego Wydziału Związków Zawodowych, w okresie 1933-1934 wiceprzewodniczący Związku Zawodowego Pracowników Samorządowych i Przedsiębiorstw Użyteczności Publicznej.
Do 1928 r. był aktywnym członkiem loży masońskiej "Machnicki" w Warszawie (imię zakonne Jan Kardasz).
Od maja 1934 r. do śmierci był komisarycznym wiceprezydentem m. st. Warszawy.
Był żonaty z Marianną z domu Kobyłecka (1877-1950).
Zmarł w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.



Odznaczenia


Krzyż Niepodległości z Mieczami
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)