Twórca polskiego skautingu, instruktor i teoretyk harcerstwa
Działacz polskich organizacji młodzieżowych i niepodległościowych






Urodził w rodzinie ziemiańskiej o tradycjach patriotycznych i żołnierskich.
Uczył się w Warszawie, Tarnowie, Krakowie i we Lwowie, gdzie w 1906 r. w Szkole Realnej uzyskał świadectwo dojrzałości. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. W kwietniu 1910 przeniósł się na Uniwersytet Jana Kazimierza, którego jednak nie ukończył. Był członkiem Zarząd Głównego "Eleuterii" - federacji związków abstynenckich. Należał do "Eleusis", "Zarzewia", Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Był entuzjastą i propagatorem skautingi na ziemiach polskich, w latach 1909-1912 brał udział we wszystkich pracach mających na celu rozwój polskiego skautingu. Wszedł w skład pierwszej Komendy Skautowej, następnie Naczelnej Komendy Skautowej we Lwowie. W październiku 1911 rozpoczął wydawanie "Skauta", który wkrótce zdobył niezwykłą poczytność, traktował skauting jako nowy styl życia i metodę odrodzenia młodzieży.
W marcu 1912 r. wyjechał do Londynu w celu zebrania materiału do nowego wydania swej książki, jednak po powrocie został odsunięty od pracy w "Skaucie" i Naczelnej Komendzie Skautowej. W 1913 r. zorganizował wycieczkę skautową na Zlot Skautów w Anglii, gdzie nad polskim obozem powiewała biało-czerwona flaga i używano nazwy kraju wymazanego z mapy świata.
W 1913 r. przeniósł się do Zakopanego, rozwijał tam ożywioną działalność, tworząc ośrodek harcerski. Wraz z wybuchem I wojny światowej wstąpił na krótko do Legionów Polskich. Brał udział w pierwszych walkach, lecz zależność tych formacji od Monarchii Austro-Węgierskiej spowodowała jego wystąpienie. W wyniku próby utworzenia niepodległej Rzeczypospolitej Podhalańskiej musiał opuścić Zakopane. Udał się do Anglii, a potem do Stanów Zjednoczonych AP, gdzie zakładał polskie drużyny skautowe wśród polskiej emigracji. Próbował zorganizować Legion Polski do walki z Niemcami. Wobec braku poparcia przybył do Kanady, gdzie wstąpił w grudniu 1916 r. do wojska. W styczniu 1917 r. został przyjęty do Wojskowej Szkoły Piechoty. Następnie służył w Armii Kanadyjskiej (Canadian Army), walczył na froncie we Francji. W listopadzie 1918 r. został przeniesiony do armii gen. Józefa Hallera. Wysłany w misji wojskowej do polskich oddziałów gen. Lucjana Żeligowskiego w Odessie zginął w czasie podróży w wyniku zatonięcia statku "Chaouia".
Był żonaty z Olgą z domu Drahonowska (1888-1979), twórczyni polskiego skautingu, instruktorka harcerska, współautorka hymnu harcerskiego, założycielka szkół instruktorskich, mieli syna Lutyka Małkowskiego.

Źródła:

1.

Wikipedia