Polska aktorka teatralna i filmowa
Członek Komitetu Obrony Robotników (KOR)






Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej nie angażowała się w konspirację, marzyła o aktorstwie, uczestniczyła w próbach podziemnego teatru. Debiutowała w czasie II wojny światowej w krakowskim Teatrze Podziemnym Adama Mularczyka. W 1945 r. zdała egzaminy do krakowskiego Studia Starego Teatru. Studiowała w okresie 1945-1946 na wydziale chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1947 r. ukończyła studia w Państwowej Szkole Dramatycznej (PSD), obecnie Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna (PWST) w Krakowie. Była aktorką teatrów Krakowa, Wrocławia i Warszawy. W latach 1953-1962 wykładała w warszawskiej w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (PWST). Była działaczką opozycji, od 1976 r. członkiem Komitetu Obrony Robotników (KOR), współorganizatorką akcji protestacyjnych i niezależnego ruchu oświatowego w ramach Towarzystwa Kursów Naukowych (TKN). W stanie wojennym została internowana. Po zwolnieniu z internowania nadal angażowała się w działania demokratycznej opozycji. Latem 1986 r. wykryto u niej raka, w czerwcu 1989 r. na noszach zniesiono ją do punktu wyborczego w szpitalu.
Była żoną Janusza Ballenstedta (1921-2005), architekta, następnie Aleksandra Stefanowskiego, malarza. Ostatnim mężem był pisarz Marian Brandys. W 1976 r. przeżyła próbę samobójczą. Wychowała dwie siostrzenice, Grażynę i Antoninę Krzysztoń.
Zmarła w Warszawie po długiej chorobie, została pochowano na cmentarzu w Laskach.





Odznaczenia



Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego