Żołnierz ZWZ/AK



Córka Franciszka Łomnickiego, maszynisty PKP i Janiny.
Ukończyła w 1938 r. liceum. Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 r. została żołnierzem Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) w ramach oddziału partyzanckiego OP-23. Współpracowała przy kolportowaniu podziemnych wydawnictw. W związku z zagrożeniem aresztowania przez niemieckie Gesapo, wraz z mężem przenieśli się do Krakowa, w ich mieszkaniu mieścił się punkt kontaktowy siatki kurierskiej, który funkcjonował pod kryptonimem „Baszta”. Prowadziła wspólny punkt łączności z zagranicą. Wraz z mężem oraz inni współpracownikami krakowskiego punktu zostali aresztowani przez Gestapo 26.06.1942 r. Mimo ciężkiego śledztwa i katowania nie wydała swoich współpracowników, 29.09.1942 r. została przetransportowana do niemieckiego KL Auschwitz-Birkenau i osadzona w dziale dla kobiet w Brzezince (nr obozowy 21164). W obozie została celowo zarażona tyfusem i uratowana przez dwie lekarki i współwięźniarkę. Wobec zbliżającego się frontu wschodniego na początku 1945 r. wraz z innymi więźniarkami została ewakuowana do KL Ravensbrück, a następnie do podobozu w Neustadt-Glewe, gdzie odzyskała wolność na początku maja 1945 r. Po oswobodzeniu z obozu powróciła do Zagórza .
Po wojnie nie podjęła pracy zawodowej z uwagi na skutki spowodowane zdarzaniami wojennymi,pobytem w obozie oraz chorobą.
Był żoną Arnolda Andrunika, żołnierz ZWZ/AK (ślub w 1938 r.), mieli córkę Teresę (ur. 1939) oraz dwóch synów, Jana (ur. 1946) i Witolda (1952-1975).
Zmarła w Sanoku, została pochowana w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.