Organizator i dyrektor polskich zakładów chemii związków azotowych





Po skończeniu studiów i uzyskaniu stopnia doktora, na Wydziale Chemicznym Uniwersytetu Lwowskiego objął asystenturę w Katedrze Chemii Lekarskiej. W 1914 r. rozpoczął działalność w Związku Walki Czynnej (ZWC) oraz w Związku Strzeleckim (ZS). Był aktywnym działaczem wśród niepodległościowej inteligencji lwowskiej.
W 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, gdzie jako artylerzysta walczył w szeregach II Brygady Legionów, a następnie I Brygady. Po "kryzysie przysięgowym", został zwolniony z legionów i karnie przeniesiony do Armii Monarchii Austro-Węgierskiej, uzyskał zwolnienie ze służby wojskowej i wstąpić w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), współpracował z Edwardem Rydzem Śmigłym.
W maju 1918 r. rozpoczął misję wojskowo-polityczną na Ukrainie i w Rosji. Po skutecznym zrealizowaniu zadania wraz z gen. Hallerem przez Murmańsk udał się do Francji, będąc łącznikiem z POW w komendzie tworzącej się tam ochotniczej Armii Polskiej. Do Polski powrócił w 1919 r. skąd udał się na kolejną misję wojskową tym razem na Węgry. Po powrocie do kraju odbył kurs dla oficerów Sztabu Generalnego. Ostatnim jego przydziałem w Wojsku Polskim było stanowisko szefa Wydziału Przemysłu Wojennego w Ministerstwie Spraw Wojskowych.
W 1921 r. odszedł do rezerwy, po zakończeniu kariery wojskowej związał się z nauką i przemysłem chemicznym. Początkowo pracował w lwowskiej spółce "Metan", później w Chemicznym Instytucie Badawczym. Od lipca 1922 r. wraz z prof. Ignacym Mościckim organizował produkcję w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie. W latach 1925-1927 był dyrektorem fabryki "Azot" w Jaworznie, gdzie udzielał się w tamtejszych organizacjach kombatanckich.
Po podjęciu przez rząd decyzji o budowie Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie kierował zespołem inżynierów opracowujących jej schemat technologiczny, a w marcu 1927 r. został powołany na stanowisko jej naczelnego dyrektora.
Jednak nie zdążył oficjalnie zakończyć budowy Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie.
Był mężem Heleny z domu Mościcka, córki Prezydenta II RP prof. Ignacego Mościckiego, zawartego 12.12. 1919 r., mieli syna Józefa (ur. w 1922 r.).
Zmarł nagle w Krakowie, został pochowany w grobowcu Mościckich na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 205, rząd 5,6, miejsce 19,20,21,22)



Odznaczenia


Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Niepodległości z Mieczami (pośmiertnie)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Krzyż za Wierną Służbę