Oficer artylerii WP II RP
Oficer AK (z-ca d-cy zgrupowania oraz dowódca batalionu "Tur" podczas Powstania Warszawskiego)






Syn Mariana Specylaka i Józefy z domu Lisiecka.
Przed wybuchem II wojny światowej służył jako oficer w 3 Pułku Artylerii Lekkiej w Zamościu.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. walczył jako d-ca baterii, został ciężko ranny w walkach pod Lwowem. Po wyleczeniu włączył się do antysowieckiej konspiracji we Lwowie, za co został aresztowany w 1940 r. przez sowieckie NKWD i wywieziony do łagru na Ziemi Franciszka Józefa. Po ogłoszeniu amnestii trafił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRS gen. Władysława Andersa, z którą opuścił Związek Sowiecki, był oficerem zwiadu w 7 Pułku Artylerii Ciężkiej PSZ.
w składzie 7 Dywizji Piechoty. We Włoszech zgłosił akces do walki w okupowanym Kraju, został przeszkolony w dywersji, zaprzysiężony na rotę AK 14.02.1944 r. Przerzucony do kraju w nocy 30/31.07.1944 r. w ramach operacji lotniczej "Jacek 1", zrzut przyjęła placówka odbiorcza "Solnica", położona w rejonie Grodziska Maz. Skoczkowie przybyli do lokalu kontaktowego w Warszawie przed wybuchem Powstania.
Uczestnik Powstania Warszawskiego (I Obwód AK "Radwan", Zgrupowanie "Sławbor", następnie Zgrupowanie "Kryska", I Odcinek, bat. "Tur", d-ca odcinka/batalionu, z-ca d-cy Zgrupowania), walczył na Śródmieściu Południe-Górny Czerniaków.
W czasie walk został 11.09.1944 r. ciężko ranny, ponownie ranny podczas przeprawy przez Wisłę na Saską Kępę, gdy ponton został ostrzelany przez Niemców i przylgnął do wysadzonego przęsła Mostu Poniatowskiego. Po dwóch dniach z praskiego brzegu Wisły przyszła pomoc, trafił do szpitala, gdzie przeszedł operację trepanacji czaszki.
W 1949 r. aresztowany pod zarzutem organizowania nielegalnych przerzutów przez granicę. Po zwolnieniu osiedlił się z żoną we Wrocławiu, gdzie ukończył studia inżynierskie i pracował w przedsiębiorstwach państwowych.
Zmarł we Wrocławiu.





Odznaczenia



Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)