Oficer 5 Dywizji Piechoty WP II RP
Oficer 3 Brygady Kadrowej Strzelców, 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Oficer brytyjskiej formacji komandosów Commando (pierwsze oddziały tego typu powołano z inicjatywy Winstona Churchilla w 1940 r. z szeregów British Army)
Oficer Oddziału III (Operacyjny) Komendy Głównej AK
Oficer AK (Pułk AK "Palmiry-Młociny", d-ca szturmowej kompanii lotniczej)







Syn Andrzeja Gaworskiego, właściciela garbarni i Ewy z domu Gembczyk.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. służył w Ośrodku Zapasowym 5 Dywizji Piechoty (d-ca gen. bryg. Juliusz Zulauf) w czasie obrony Lwowa (12-22.09.1939 r.). Po aresztowaniu udało mu się uciec, przekroczył granicę polsko-węgierską. W lutym 1940 r. znalazł się we Francji, w Szkole Podchorążych Piechoty w Camp de Coëtquidan (francuski obóz wojskowy położony w Bretanii w miejscowości Guer, w departamencie Morbihan). Po klęsce Francji w 1940 r. ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 7 Batalionie Kadrowym Strzelców 3 Brygady Kadrowej Strzelców, następnie w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.
Zgłosił akces do służby w okupowanym Kraju, po przeszkoleniu konspiracyjnym ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony na rotę AK 14.01.1942 r. i przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza. Oczekując na zrzut do Polski ochotniczo brał udział w akcjach brytyjskich Commando (brytyjskie formacje komandosów) na wybrzeżu francuskim. Został zrzucony w nocy 25/26.01.1943 r. w ramach operacji lotniczej o kryptonimie "Brace". Początkowo dostał przydział do Okręgu Wołyń AK, przydział nie został zrealizowany, potem został skierowany do Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego KG AK jako dowódca specjalnego plutonu lotniczego. W czerwcu 1944 r. został przeniesiony organizacyjnie do warszawskiej "Bazy Lotniczej", oddział lotniczy AK, którego było zadaniem przygotowania i obsadzenia lotnisk niemieckich w okolicach Warszawy w przypadku ich zdobycia przez jednostki polskie.
Uczestnik Powstania Warszawskiego (Grupa "Kampinos", d-ca kompanii lotniczej). W pierwszych dniach Powstania dowodził plutonem w ramach nieudanego ataku na warszawskie Lotnisko Okęcie, potem przeniósł się do lasów Sękocińskich, Chojnowskich i wreszcie w Puszczy Kampinoskiej, gdzie jego pluton wszedł w skład pułku AK "Palmiry-Młociny" jako szturmowa kompania lotnicza. Przebijając się na obszar znajdujący się pod kontrolą 25 PP AK został ranny w czasie jednej z potyczek w lasach Brudzewickich, Jego oddział został zdemobilizowany. Do stycznia 1945 r. leczył się i w czasie leczenia pracował w konspiracji. W 1945 r. wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie się osiedlił, pozostał na emigracji.
Był mężem (ślub w 1942 r.) Aliny z domu Mazurkiewicz (1923-), z którą miał dwóch synów, Andrzeja (1950-) i Marka (1953-).
Zmarł w Londynie.




Odznaczenia



Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (dwukrotnie)
Krzyż Walecznych

Źródła:

1.	Muzeum Powstania Warszawskiego
2.	Wikipedia
3.	Jędrzej Tucholski "Cichociemni", Instytut Wydawniczy "Pax" W-wa, 1984