Oficer WP II RP, PSZ
Oficer AK (Oddział II KG AK)






Syn Michała Gałackiego i Matyldy z domu Parfiné.
W okresie międzywojennym pracował jako komisarz w Izbie Skarbowej we Lwowie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. walczył jako adiutant I baonu 206 PP Rezerwowy (d-ca ppłk Edward Kościński), w czasie walk był dwukrotnie ranny. Został ewakuowany razem ze szpitalem na Węgry, a w listopadzie przedostał się do Francji, gdzie został wcielony do 2 Pułku Grenadierów Wielkopolskich im. Bolesława Chrobrego. Następnie walczył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich, jako oficer łączności w 2 batalionie strzelców podhalańskich 1 Półbrygady, brał udział w bitwie o Narwik. Po klęsce Francji w 1940 r. ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 1 batalionie strzelców podhalańskich 1 Brygady Strzelców.
Zgłosił akces do służby w okupowanym Kraju, przeszedł konspiracyjne szkolenie w Polskiej Szkole Wywiadu, został zaprzysiężony 05.11.1943 r. na rotę AK, przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza, a następnie do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Został zrzucony w nocy 12/13.04.1944 r. w ramach operacji lotniczej "Weller 3". Po skoku dostał przydział do Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego KG AK, Wydział Wywiadu Ofensywnego "Stragan", Referat "Zachód" ("Lombard"), tereny III Rzeszy.
Uczestnik Powstania Warszawskiego, oficer do zleceń szefa ekspozytury. Po kapitulacji Powstania dostał się do niewoli niemieckiej. W 1945 r. powrócił do Polski, rok później wyemigrował.
Zmarł w Stanach Zjednoczonych AP.




Odznaczenia



Krzyż Walecznych (czterokrotnie)

Źródła:

1.	Muzeum Powstania Warszawskiego
2.	Jędrzej Tucholski "Cichociemni", Instytut Wydawniczy "Pax" W-wa, 1984
3.	Wikipedia