Oficer WP II RP, Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Oficer AK




Syn Wojciecha Rybki i Marianny z domu Fik.
Po ukończeniu szkoły powszechnej w Libuszy uczęszczał do seminarium w Dębowcu, a następnie do gimnazjum w Gorlicach, gdzie zdał maturę. Po ukończeniu kursu podchorążych we Lwowie decyduje się na karierę wojskową, we wrześniu 1938 r. podejmuje naukę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, którą kończy lipcu 1939 r. i rozpoczyna służbę zawodową w Ośrodku Zapasowym 5 DP we Lwowie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. służył w Ośrodku Zapasowym 5 Dywizji Piechoty (d-ca gen. bryg. Juliusz Zulauf), uczestniczył w obronie Lwowa. Przekroczył granicę polsko-węgierską, był internowany na Węgrzech. W styczniu 1940 r. dotarł do Francji, gdzie został wcielony do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich (d-ca płk dypl./gen. bryg. Zygmunt Bohusz-Szyszko), uczestnik bitwy o Narwik w czasie kampanii norweskiej. Uczestniczył również w kampanii francuskiej, po klęsce Francji w 1940 r. ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 1 Brygadzie Strzelców (d-ca gen. bryg. Gustaw Paszkiewicz).
Zgłosił akces do służby w okupowanym Kraju, przeszedł szkolenie konspiracyjne w zakresie dywersji i został zaprzysiężony 19.01.1942 r. na rotę AK w Oddziale VI Naczelnego Wodza w Londynie. Został zrzucony do Polski w nocy 01/02.09.1942 r. w ramach operacji lotniczej "Chickenpox" na placówkę odbiorczą "Igła" w rejonie Puszczy Kampinoskiej. Po skoku dostał przydział do Okręgu Nowogródek AK na stanowisko z-cy komendanta Ośrodka Stołpce Obwodu Baranowicze AK, od 13.01.1944 r. był komendantem tego ośrodka. W kwietniu 1944 r. objął stanowisko zastępcy dowódcy Zgrupowania Stołpeckiego, które przedarło się do Puszczy Kampinoskiej.
Uczestnik Powstania Warszawskiego (IV Obwód "Grzymała" Warszawskiego Okręgu AK), 12 sierpnia wyszedł z ludnością cywilną do obozu w Pruszkowie, skąd zbiegł do Milanówka. W grudniu został przerzucony do Oddziału Partyzanckiego "Doliny", z którym walczył na Kielecczyźnie i w Opoczyńskiem do rozwiązania AK.
W połowie 1945 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie osiadł w Londynie. Pracował jako zegarmistrz, był założycielem Koła Cichociemnych-Spadochroniarzy AK.
Był mężem, ślub odbył się po II wojnie w Londynie, Irminy z domu Bartnicka, z którą miał dwóch synów, Wojciecha (1959-) i Andrzeja (1962-).
Zmarł podczas urlopu na Majorce, został pochowany na Cmentarzu w North Sheen w Londynie.






Odznaczenia



Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Medal Wojska
Krzyż Armii Krajowej
King’s Medal for Courage in the Cause of Freedom (Wielka Brytania)

Źródła:

1.	Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa, Instytut Wydawniczy PAX, 1984
2.	Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych, Zwierzyniec – Rzeszów, Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2002
3.	Muzeum Powstania Warszawskiedgo
4.	Wikipedia