Polski dowódca wojskowy
Zastępca dowódcy i dowódca Zgrupowań Partyzanckich AK "Ponury"
Dowódca I batalionu 2 PP Legionów AK
Ostatni dowódca 2 PP Legionów AK





Uczęszczał do II Państwowego Liceum i Gimnazjum im. I Prezydenta RP Gabriela Narutowicza w w Łodzi, gdzie 1931 r. zdał maturę. Po ukończeniu w 1932 r. podchorążówki w Biedrusku pod Poznaniem odbywał służbę wojskową w 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi, a później w 49 Pułku Piechoty Strzelców Huculskich w Kołomyi. W 1937 r. został członkiem Związku Strzeleckiego, był instruktorem Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego (PWiWF).
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. walczył w szeregach Batalionu Obrony Narodowej "Stryj" w Grupie Operacyjnej "Stryj" pod dowództwem gen. Stefana Dembińskiego w ramach Armii "Karpaty". Po przejściu granicy polsko-węgierskiej w połowie września 1939 r. trafił do obozu dla internowanych. Jesienią przedostał się do Francji, gdzie przydzielono go jako dowódcę plutonu piechoty do 8 PP PSZ. Po klęsce Francji w 1940 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do 4 Brygady Kadrowej Strzelców, a następnie 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej pod dowództwem płk/gen Stanisława Sosabowskiego, zostając instruktorem w ośrodku spadochronowym. Zgłosił akces do służby w okupowanym Kraju, po przejściu kursu dla cichociemnych w sierpniu 1942 r. został zaprzysiężony na rotę AK w VI Oddziale Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Został zrzucony nocą 01/02.10.1942 r. w ramach operacji lotniczej "Chisel". Do końca listopada przebywał w Warszawie, gdzie otrzymał przydział do Komendy Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK. W okresie 1942-1943 był oficerem technicznym w Związku Odwetu (ZO) i jednocześnie inspektorem dywersji Kedywu Komendy Okręgu, odpowiadał za organizowanie patroli dywersyjnych i szkolenie żołnierzy. Latem 1943 r. został z-cą Jana Piwnika "Ponurego" oraz komendantem Zgrupowania nr 1 w ramach Świętokrzyskich Zgrupowań AK, baza znajdowała się na wzgórzu Wykus, a następnie w okolicach Pasma Jeleniowskiego. Po przeniesieniu "Ponurego" na Nowogródczyznę z początkiem stycznia 1944 r. objął dowództwo nad całością Zgrupowań Świętokrzyskich AK, Jego baza znajdowała się na wzgórzu Wykus, a następnie w okolicach Pasma Jeleniowskiego. Po przeniesieniu „Ponurego” na Nowogródczyznę z początkiem stycznia 1944 r. objął dowództwo nad całością Zgrupowań Świętokrzyskich AK. W czasie koncentracji przed akcją "Burza" został d-cą I batalionu 2 PP Legionów AK, a w październiku 1944 r. dowódcą 2 PP Legionów AK, przeszedł cały szlak bojowy pułku. Dowodził wieloma akcjami i starciami bojowymi do listopada 1944 r., kiedy oddział został ostatecznie rozformowany. Po rozwiązaniu AK wyjechał do Warszawy, a następnie do Krakowa. Latem 1945 r. przedostał się nielegalnie przez granicę i poprzez Czechosłowację dotarł do Niemiec Zachodnich. Wraz ze stacjonującą tam 1 Samodzielną Brygadą Spadochronową powrócił w październiku 1946 r. do Wielkiej Brytanii, pozostał na emigracji, zamieszkał w Londynie, aby się utrzymać, pracował fizycznie. Chory na schizofrenię często przebywał w szpitalach.
Zmarł w samotności w Londynie, zgodnie z jego wolą prochy zostały sprowadzone do Polski w 1993 r. i złożone przy kapliczce na Wykusie k/Starachowic.






Odznaczenia




Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (V klasa)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
Medal Wojska (trzykrotnie)
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

Źródła:

1.	Jędrzej Tucholski "Cichociemni", Instytut Wydawniczy "Pax" W-wa, 1984