Polski zakonnik (Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów)
Kapelan Legionów Polskich (1914-1918)






Syn Teofil Lenczowskiego, nauczyciela i Julii z domu Błaszczyńska zajmowała się gospodarstwem domowym.
Początkowo uczył się w szkole miejskiej w Nowym Targu, potem w okresie 189-1898 w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Po ukończeniu nauki w gimnazjum wstąpił do zakonu kapucynów prowincji galicyjskiej w Sędziszowie Małopolskim (miasto w woj. podkarpackim, pow. ropczycko-sędziszowski, gm. Sędziszów Małopolski). 27.09.1899 r. złożył śluby proste, na początki października 1902 r. złożył śluby uroczyste w Krakowie. W okresie 1902-1905 odbywał studia filozofii i teologii u franciszkanów w Krakowie. 09.07.1905 r. otrzymał w katedrze wawelskiej z rąk ks. bpa. Anatola Wincentego Nowaka (1862-1933) sakrament święceń kapłańskich, następnie posługiwał w klasztorze w Krośnie. W latach 1907-1921 był przydzielony do klasztoru w Krakowie, w Kutkorzu i ponownie w Krakowie. Kapelanem oddziałów strzeleckich został w 1914 r. pełniąc posługę kapłańską w 1 PP Leg., 5 PP Leg., Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku i w 4 PP Leg. Po "kryzysie przysięgowym", jako poddany austriacki, przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego, był kapelanem w Dowództwie Uzupełnień w Bolechowie. W wyniku przejścia oddziałów II Brygady frontu pod Rarańczą (15/16.02.1918 r.) został internowany przez Austriaków w Dolinie i Dulfalvie, a następnie w Huszt. Wydalony za ułatwianie ucieczek legionistom, powrócił w lipcu 1918 r. do klasztoru w Krakowie, w okresie 1921-1924 pracował jako wikary konwentu. Później przebywał na placówkach, w Sędziszowie jako wikary konwentu i ojciec duchowny braci (1924-1925), we Lwowie jako wikary konwentu i parafii (1925-1927), w 1930 r. został mianowany gwardianem i administratorem parafii we Lwowie, ale nie przyjął nominacji, w latach 1930-1933 we Lwowie jako wikary, w 1933 r. ponownie zrzekł się godności mistrza nowicjatu w Sędziszowie i nadal pozostał we Lwowie do 1936 r. Na kapitule 1936 r. został mianowany spowiednikiem kleryków w Krakowie. W okresie 1939-1940 był we Lwowie ekonomem domu zakonnego i dyrektorem braci. W obawie przed zemstą ze strony sowietów dzięki pomocy parafian uciekł ze Lwowa. Wrócił do Krakowa, przez pewien czas ukrywał się, w końcu podjął zwykłą posługę klasztorną. W latach 1941-1942 znów pracował w Sędziszowie, 1942 w Krakowie, 1942-1947 w Rozwadowie, 1947-1951 w Krakowie. Posługiwał przeważnie wśród ubogich i chorych.
Zmarł w Krakowie, został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.





Odznaczenia



Krzyża Niepodległości
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski