Kapelan Legionu Wschodniego
Kapelan i dziekan II Brygady Legionów Polskich
Superior Polskiego Korpusu Posiłkowego, superior polowy Legionów Polskich, proboszcz Wojska Polskiego
Kapelan Związku Hallerczyków
Członek Rady Naczelnej PSL "Piast", Rady Naczelnej i Naczelnego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa Ludowego (SL)
Prezes Komisji Gospodarczej SL we Lwowie, członek Zarządu Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego
Redaktor naczelny "Gazety Grudziądzkiej"
Działacz Związku Walki Zbrojnej (ZWZ)
Publicysta, pamiętnikarz, społecznik






Urodził się w biednej rodzinie chłopskiej, ojciec dorabiał pracując w lesie jako drwal.
Już w młodości podjął działalność oświatową i gospodarczą na wsi, w 1908 r. założył w rodzinnej wsi Towarzystwo Wzajemnej Pomocy od Ognia.Ukończył szkołę średnią w Przemyślu z wyróżnieniem i otrzymał świadectwo dojrzałości. W gimnazjum podjął decyzję o dalszej drodze życiowej, w Przemyślu kontynuował naukę w Wyższym Seminarium Duchownym, gdzie 29.06.1911 r. przyjął święcenia z rąk św. ks. bpa przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara (1842-1924). Następnie był wikariuszem w Dublanach i prefektem szkoły wydziałowej w Dobromilu. Przed I wojną światową, był działaczem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", Drużyn Bartoszowych i Polskim Stronnictwie Ludowym (PSL). Wybuch wojny zastał go w Niemczech, gdzie prowadził działalność duszpasterską wśród polskich robotników sezonowych. 30.08.1914 r. z grupą chłopów z Drużyn Bartoszowych wstąpił do Legionu Wschodniego. Później, jako kapelan 3 PP II Brygady Legionów Polskich, walczył w Karpatach, Bukowinie, Besarabii, na Wołyniu i Litwie. Następnie został przeniesiony do Komendy Głównej Legionów Polskich, kontynuował działalność niepodległościową, za co był karany przez wojskowe władze niemieckie i usunięty z podległego im gubernatorstwa. Był jednym z inspiratorów walk pod Rarańczą (11-18.06.1917 r.). Postawiony przed sądem polowym w Marmarosz-Sziget, oskarżał Austrię za zdradę Legionów w traktacie brzeskim. Zwolniony po 8 miesiącach więzienia, wstąpił w szeregi Wojska Polskiego II RP, do 1926 r. był szefem dziekanatu w Dowództwie X Okręgu Korpusu (DOK X) w Przemyślu. W maju 1926 r. ostro potępił "zamach majowy" marszałka Józefa Piłsudskiego, za co został przeniesiony w stan spoczynku. W 1927 r. wznowił aktywną działalność w PSL "Piast", stając się jednym z najbliższych współpracowników Wincentego Witosa, w 1930 r. został członkiem rady naczelnej stronnictwa. Z powodu ostrych, antysanacyjnych wypowiedzi prasowych miał kilka rozpraw sądowych. W 1931 r., po zjednoczeniu ruchu ludowego w Stronnictwo Ludowe, został członkiem jego Rady Naczelnej. Był jednym z głównych ekspertów gospodarczych ruchu ludowego. W 1936 r. zorganizował manifestację chłopską w Nowosielcach, a rok później strajk chłopski w kieleckiem i Małopolsce. W okresie międzywojennym założył Spółdzielnię Obrotu Spożywczego "Dostawa", był członkiem Zarządu Głównego i kapelanem Związku Hallerczyków, zasiadał w Zarządzie Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego.
Kiedy wybuchła II wojna światowa przebywał we Lwowie, po wkroczeniu do miasta wojsk sowieckich zaangażował się w działalność konspiracyjną w Komitecie Narodowym Polskim, przekształconym następnie w Wydział Sztabu Komendy Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). Na przełomie marca i kwietnia 1940 r. został wyznaczony na kuriera do siedziby premiera Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie, gen. Władysława Sikorskiego w Angers we Francji, gdzie miał zrelacjonować informacje na temat działań ZSRR na zachodniej Ukrainie. Na początku kwietnia 1940 r. został aresztowany przez NKWD we Lwowie, był torturowany, najprawdopodobniej 04.04.1940 r. zamordowany podczas śledztwa, we lwowskiej siedzibie NKWD.



Odznaczenia


Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (dwukrotnie)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Krzyż Zasługi dla Duchownych Wojskowych II klasy na biało-czerwonej wstędze
Gwiazda Przemyśla
Krzyż Obrony Lwowa