Konstanty Kubasik, komisarz policji, podporucznik rezerwy pospolitego ruszenia, ur. 23.04.1890 r. w Zielątkowie, powiat gnieźnieński, w domu Jana i Marii z Ołtarzewskich. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Gnieźnie. Tam też brał udział w strajku szkolnym w 1901 r. Po ukończeniu szkoły w 1904 r. rozpoczął pracę jako praktykant w biurze adwokackim i notarialnym. W tym też czasie należał do organizacji młodzieżowej Sokoła. W 1912 r. został powołany do armii niemieckiej, jako poborowy. Brał udział w I wojnie światowej na froncie zachodnim w Belgii i Francji. Z wojska został zwolniony z dniem 10.08.1917 r. na skutek odniesionych ran. Po powrocie z frontu zamieszkał w Ostrowie i pracował jako sekretarz adwokacki. W listopadzie 1918 r., po przewrocie politycznym w Berlinie, wstąpił ochotniczo do organizowanych oddziałów Straży Ludowej. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego walczył w Ostrowie. Z dniem 02.07.1919 r. wstąpił ochotniczo do Żandarmerii Krajowej b. Dzielnicy Pruskiej początkowo w stopniu wachmistrza, a następnie wachmistrza powiatowego. W dniu 18.12.1919 r. otrzymał awans na podporucznika Żandarmerii. Służył w Sekcji Sądownictwa Dowództwa I Brygady Żandarmerii Krajowej byłej Dzielnicy Pruskiej, a później przeszedł do Inspekcji Okręgowej w Dowództwie Żandarmerii w Poznaniu. W dniu 01.01.1920 r. złożył egzamin maturalny przed komisją wojewódzką w Poznaniu. Z dniem 01.07.1920 r. został przejęty na etat Ministerstwa Spraw Wewnętrznych do Policji Państwowej byłej Dzielnicy Pruskiej w stopniu komisarza i objął tymczasowe szefostwo Działu III (Szkoła) oraz Działu V (Rezerwa Okręgu) w nowotworzonej Komendzie Okręgowej Policji Państwowej w Poznaniu. W okresie od 11 lipca do 4 października 1920 r. był w składzie Okręgowej Komisji Dyscyplinarnej. Po 18.07.1920 r. był już tylko wykładowcą w Okręgowej Szkole Policyjnej w Poznaniu. Od 05.02.1921 r. był komendantem powiatowym Policji Państwowej w Gnieźnie, a następnie od 01.12.1922 r. komendantem powiatowym w Czarnkowie. W dniu 01.01.1924 r. został mianowany komendantem powiatowym w Środzie, a od 01.08.1924 r. komendantem powiatowym w Ostrowie. Od dnia 30.11.1926 r. był komendantem powiatowym Policji Państwowej w Lesznie. Z dniem 08.10.1931 r. został przeniesiony na komendanta powiatowego do Przasnysza w województwie warszawskim i na stanowisku tym pozostawał do dnia 06.02.1933 r., gdy został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony w dyspozycji komendanta głównego PP. Pozostawał jednak nadal w Przasnyszu. Ostatecznie z dniem 31.03.1933 r. został mianowany komendantem komisariatu w Tarnopolu, a później komendantem powiatowym w Kopaczyńcach w województwie tarnopolskim. Z dniem 05.08.1936 r. został zwolniony z zajmowanego stanowiska i, ze względu na dobro służby, przeniesiony w stan nieczynny. Od dnia 20.02.1937 r. został przywrócony do służby czynnej i przeniesiony do komendy powiatowej w Bielsku Podlaskim, a z dniem 29.09.1938 r. do Inowrocławia na komendanta miasta. Tam też pozostał do wybuchu wojny. Po 03.09.1939 r. wycofywał się z całą policją województwa pomorskiego w kierunku południowo-wschodnim. Dotarł do Lwowa i tam się ukrywał. Został aresztowany przez NKWD w marcu 1940 roku i wkrótce rozstrzelany. Miejsca pochówku nie udało się do tej pory ustalić. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1930 r., Medalem za Wojnę 1918-1921 w 1929 r. i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości w 1929 r.


opracował Piotr Krzysztof Marszałek



Wykorzystane źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, zespół Komendy Wojewódzkiej Policji Państwowej w Poznaniu, zespół Komendy Powiatowej Policji Państwowej w Lesznie;

Archiwum Akt Nowych w Warszawie, zespół Komendy Głównej Policji Państwowej;

Centralne Archiwum Wojskowe, akta personalne;

Relacja Urszuli Szubert, córki Konstantego Kubasika.

RODZINA: żona Zofia z.d. Piątek, córki : Urszula (Szubert), Wanda (Pracka),Barbara (Potocka)